Κι έτσι ξαφνικά, μετά από ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο στο Νυμφαίο με φίλους, Δευτέρα πρωί, χάσατε και τον δεύτερο παππού σας.
Μας ξύπνησε η ταραγμένη φωνή της γιαγιάς στο κινητό στις 06:30: "Ελεωνόρα, ο μπαμπάς δεν είναι καλά...". Δεν πρόλαβε ούτε η μαμάκα σας να φτάσει... Ήταν πολύ ωραίος ο παππούς σας, κιμπάρης και μάγκας. Και είναι πολύ αστείο όταν το βλέπω, αλλά και η κόρη του έχει πάρει πολλά απ' αυτόν.
Κι έτσι ξαφνικά λοιπόν, μετά από ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο στο Νυμφαίο με φίλους, Δευτέρα πρωί, χάσατε και τον παππού το Γιώργο. Ρωτήσαμε παιδοψυχολόγο αν πρέπει να σας ενημερώσουμε και με ποιο τρόπο, αν πρέπει να έρθετε στην εκκλησία και στα μνήματα.
Είμαστε λοιπόν στο δωμάτιο του παππού και της γιαγιάς (όπου σας είχαμε κλείσει και παίζατε, ενώ έξω γίνονταν "διαδικασίες") και διστάζουμε να σας το ανακοινώσουμε, δεν ξέρουμε τί θα συναντήσουμε. Εσύ λοιπόν Σοφουλίτσα (που πολύ φοβάμαι, λατρεία μου, ότι κρύβεις βαθιά μέσα σου πολλά περισσότερα από όσα δείχνεις), είπες ένα "Ωωωωχ, και τώρα δεν θα έχω κανένα παππού;!!!", λες και είναι προαπαιτούμενο για την συνέχιση της ζωής σου... Και έπεσες στην αγκαλιά της μαμάς. Την επόμενη η δασκάλα σου (που το είχε μάθει από εμάς) μου είπε μπροστά σου "η Σοφία σήμερα μοιράστηκε ένα περιστατικό που πολύ τη στεναχώρησε".
Το καλύτερο όμως το είπες εσύ ρε φίλε και δεν σου το 'χα, μη σου πω ψέμματα: "Και τώρα δηλαδή η γιαγιά θα μείνει μόνη της;"...
Με την μαμά σας δαγκωθήκαμε, χαμογελάσαμε και σου είπαμε να το πεις και στη γιαγιά, θα της άρεσε. Και της το είπες. Και σε φίλησε "Έχω εσένα", νομίζω σου είπε.. Και η μαμάκα σας, που δε φημίζεται και για την δυσκολία της να κλαίει, έφυγε στη τουαλέτα.
Φιλαράκο, έχεις αρχίσει και με εντυπωσιάζεις με τον τρόπο που σκέφτεσαι και κυρίως με τον τρόπο που νιώθεις. Δεν τα ξέρω καλά αυτά, αλλά κάτι μου λέει ότι γίνεσαι πολύ ώριμος συναισθηματικά, έχεις αυξημένη συναισθηματική νοημοσύνη και τελευταία μας αφήνεις άφωνους με διάφορες ανάλογες σκέψεις. Και δεν θα σου πω ψέμματα, πολύ μ' αρέσει.
Ξέρω ότι είναι επικίνδυνο για τον σκατο-κόσμο που σας έχουμε φτιάξει, να πορευτείς (ή έτσι θέλω να ελπίζω) με ενσυναίσθηση, αλλά μ' αρέσει. Και νομίζω ότι θα βρεις τον δρόμο σου, μη τους ακούσεις όσους θα σου πουν για σκληρούς και μετρημένους συναισθηματικά: ο τελευταίος που θα σας πει να κρατάτε κάτι από τον εαυτό σας και να μη δίνετε το 100% στις σχέσεις σας, είμαι εγώ.
Καλύτερα να τσαλακωθείς δέκα φορές και να βρεις έστω και ένα τέλειο (ένα 100%) δέσιμο, παρά να έχεις χαλαρά δεσίματα και να μένεις ατσαλάκωτος. Δεν είναι κακό να τσαλακώνεσαι κάποιες φορές, να πληγώνεσαι και να κλαις, έτσι γίνεται με τους κανονικούς ανθρώπους. Κι ας στεναχωριέται ο μπαμπάς και η μαμά σας που θα κλείνεστε στο δωμάτιο για να κλαίτε. Έτσι γίνεται. Δε σημαίνει ότι θα το επιδικώκεις, αλλά εάν έρθει, ας είναι. Η επόμενη φορά θα είναι καλύτερη, πιο αληθινός ο άνθρωπος που θα συναντήσετε και με τη διαδικασία αυτή ίσως κι εσείς να μαθαίνετε τα λάθη σας. Ή τουλάχιστον, έτσι πρέπει, έτσι ωριμάζουμε.
Μη βλέπετε που η μαμάκα βρήκε νωρίς και με μεγάλη ευκολία τον τέλειο άντρα και δεν χρειάστηκε να τσαλακωθεί πολύ...!! Ήταν τυχερή, αυτό λένε όλοι οι φίλοι μας (η αλήθεια είναι ότι συνήθως με βρίζουν)!