Για τον πατέρα ... τον βασανισμένο!

που έλεγε και ο Καρπουζοκέφαλος και γελούσαμε μικρά!

Σήμερα σκέφτηκα να  σας στείλω κάποια τραγουδάκια που, σε διάφορες φάσεις, τα ακούω και σκέφτομαι εσάς. Μου θυμίζουν την σχέση παιδιού - γονιού.

Φαντάζομαι ότι, όπως όλοι, έτσι κι εσείς μεγαλώνοντας θα ακούτε ένα τραγούδι και θα σας έρχεται στο μυαλό μία εικόνα, μία σκέψη, ένα μέρος, ένας άνθρωπος, ένα παγωτό...!!

Με αυτά τα τραγουδάκια, αλλά και άλλα πολλά, σας σκέφτομαι πολύ έντονα, γενικά, σκέφτομαι την σχέση γονιού-παιδιού.

Το πρώτο ("Παιδί") είναι από τον αγαπημένο μου (προφανώς θα σας έχουμε πρήξει με την μαμά) Αλκίνοο.

Όταν το πρωτοάκουσα Σοφουλίτσα μου (Γιώργο, εσύ δεν είχες έρθει ακόμη) είχα μείνει άφωνος.

Νομίζω ότι δίνει με την πιο απλή εικόνα όλα όσα σκέφτομαι:

 

Το έβαλα και σε live εκτέλεση, γιατί με την μαμάκα τον έχουμε παρακολουθήσει ουκ ολίγες φορές(και φυσικά ήμασταν και στη ανωτέρω συναυλία).

Το επόμενο ("Για τον πατέρα") είναι από το "Η επιστροφή του τεμπέλη δράκου" του Γιώργου Χατζηπιερή, με την Ελευθερία Αρβανιτάκη. Αυτό το cd το έχουμε λιώσει, και στο αμάξι και στο σπίτι. Κορυφαίο, όπως και το πρώτο.

Νομίζω ότι το τραγουδάκι τα λέει όλα για σας (και φυσικά με γυναικεία φωνή!):

"...Θα με κρατήσεις αγκαλιά,

τα μαλλιά μου θα χαϊδέψεις

κι ό,τι σου πω θα το πιστέψεις...

...Και θα σου κάνω ζαβολιές

και πολύ θα μου θυμώνεις,

μα αμέσως θα το μετανιώνεις..."

Ααααχ .....

Το επόμενο ("Γυάλινη μικρή κουκλίτσα"), με είχε οδηγήσει σε δάκρυα!

Είναι από το πρώτο (άπαιχτο) cd του Γιώργου Χατζηπιερή, "Ο τεμπέλης δράκος και άλλες ιστορίες", με τον Απόστολο Ρίζο.

Το ξέραμε από πριν, είπαμε, το είχαμε λιώσει το cd, όμως όταν η θεία Γιώτα μας το είχε βάλει ως μουσική υπόκρουση στο dvd της βάφτισής σου, Σοφούλα μου, και έβλεπε ο μπαμπάς και φωτογραφίες από την Σοφία μωράκι ... αλλαγή πάνας που λέω!

Με τα "Τερατάκια τσέπης", σε στίχους του Ισαάκ Σούση, με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, προετοιμάζομαι για το τί θα ακούσω στην εφηβεία σας!

Δεν του φαίνεται, αλλά έχει "σκληρό" στίχο (άντε, γιατί πολύ μελό έγινα με τα παραπάνω):

"...Τερατάκι ης τσέπης,

καθρεφτάκι της λύπης,

κάποτε ήμουν χίπης

και φρικιό και αντιεξουσιαστής.

- Και καρνάβαλος και κανίβαλος

εγώ δικός σου αντίλαλος

πως θα γίνω σχεδιάζεις,

μα απ' την μύτη θα σου βγει"!!!
................................................

Γι' αυτό μη μιλάς και μη μου κολλάς

και να το παίζεις χαζομπαμπάς

αν ζητάς κολλητιλίκια

μάθε να μη μου την σπας..."

Αουτστστστς

Για το τέλος, άφησα ένα τραγούδι ("Φώτης", από τον Φοίβο Δεληβοριά) που όταν το ακούω σκέφτομαι τον παππού σας, τον Καρπουζοκέφαλο.

Τον σκεφτόμουν πάντοτε όταν το άκουγα αυτό το τραγούδι (όπως πολλά άλλα, κυρίως από τα αγαπημένα του λαϊκά), κι όταν ζούσε ακόμη.

Είναι πραγματικά κρίμα που δεν μπορέσατε να τον ζήσετε, ήταν υπέροχος άνθρωπος και πολύ καλός παππούς. Όσο σε πρόλαβε όμως Σοφουλίτσα μου, πραγματικά έλαμπε μαζί σου, ήσασταν υπέροχοι οι δυο σας.