Η καλύτερη συναυλία (μέχρι στιγμής).

    Πέρασαν 4 μήνες από το τελευταίο μου γράμμα, παιδιά μου, όχι ότι εσείς καταλαβαίνετε την διαφορά τώρα που τα διαβάζετε εκ των υστέρων! Δεν ξέρω να εξηγήσω την αιτία αυτής της καθυστέρησης, σίγουρα δεν ήταν θέμα φόρτου εργασίας, μια και το καλοκαίρι ο μπαμπάς είναι πολύ χαλαρός. Εν πάσει περιπτώσει, το σίγουρο είναι ότι έχουν μαζευτεί πολλά πράγματα που έχω να σας πω και δεν ξέρω από που να αρχίσω. 
    
    Θα αρχίσω λοιπόν με την καλύτερη συναυλία που έχω πάει ποτέ! Η φώτο είναι από εκεί και να δηλώσω εξ αρχής ότι η συγκεκριμένη δεν είναι πειραγμένη για να μη φαίνεται το πρόσωπό σου: από το πολύ χοροπηδητό την ώρα της συναυλίας, όταν μας έβγαζε φωτο η νουνά της Σοφουλίτσας, οι συγκεκριμένες φωτογραφίες είναι όλες κουνημένες!
 

   Καταρχήν, να σημειώσουμε ότι από συναυλίες οι γονείς σας πάνε καλά. Όποτε μας δίνεται η δυνατότητα το τιμούμε το άθλημα. Να σας πω επίσης ότι εσύ Γιώργο βγήκες πρώτη φορά από το σπίτι σε μάρσιπο αγκαλιάς σε συναυλία του Λ. Κηλαηδόνη και ήσουν μόνο 17 ημερών! Ο Εισαγγελέας πότε θα επέμβει;

   Φέτος λοιπόν το καλοκαίρι πήγαμε στην ορεινή Χαλκιδική, στο Φεστιβάλ Βαρβάρας. Στην Βαρβάρα είχαμε πάει και πέρυσι, μόνο που σας είχαμε "παρκάρει" οι αλήτες οι γονείς σας. Εσένα Γιώργο στην γιαγιά Γιωργία και εσένα Σοφουλίτσα στην Έδεσσα! Φέτος υποτίθεται ότι φάγαμε μεγάλη ήττα, διότι τα "πάρκινγκ" είχαν αναστείλει προσωρινά την λειτουργία τους λόγω ασθενειών... Οπότε, αναγκαστήκαμε να σας πάρουμε μαζί μας. Να εξηγηθούμε βέβαια, προς υπεράσπιση των γονιών σας, ότι το Φεστιβάλ Βαρβάρας δεν είναι ένα απλό Φεστιβάλ: τρεις μέρες συνεχόμενες με διπλές συναυλίες. Ξεκινάει ο πρώτος καλλιτέχνης ή συγκρότημα στις 22:00' μ.μ. (21:30 λένε, αλλά...) και ο δεύτερος 00:30' ή και 01:00' τα μεσάνυχτα! Στην καλύτερη φεύγεις από εκεί στις 03:30' το ξημέρωμα! Όπως καταλαβαίνετε, όταν Γιώργο μου εσύ έχεις την φαεινή ιδέα να ξυπνάς στις 07:30', βία-βία στις 08:00 το πρωί, δεν είναι καλή φάση να κοιμάσαι κάθε μέρα 3 ή 3½ ώρες! Νομίζω ότι το πρώτο πρωινό ξύπνησες στις 07:00'!!!
 

   Πάντως, η ουσία είναι ότι εμένα προσωπικά Γιώργο μου χάρισες την καλύτερη συναυλία που έχω πάει ποτέ και μάλιστα από την πρώτη κιόλας μέρα. Έβγαινε πρώτος ο Αγγελάκας, που η αλήθεια είναι ότι ήθελα πολλά χρόνια να τον ακούσω ζωντανά και ποτέ δεν μας καθόταν.

     Από τη στιγμή που μπήκαμε στον χώρο του προαύλιου του σχολείου που γινόταν η συναυλία και πριν ακόμη ξεκινήσει, ήθελες να πας μπροστά και να δεις από κοντά (συν)"αυλία", όπως έλεγες. Σου υποσχέθηκα ότι όταν ξεκινήσει η "αυλία" θα πάμε μπροστά και έτσι και έγινε. Ο μπαμπάς σε κρατούσε αγκαλιά στο αριστερό του χέρι (διότι το δεξί ήταν πρησμένο από την στεφανιογραφία που δύο ημέρες πριν είχε κάνει - αυτά θα τα πούμε άλλη φορά!) και πήγαμε μπροστά μόλις έσβησαν τα φώτα.

    Το τί έγινε μετά δεν περιγράφεται: Με το που άρχισαν οι ροκιές, χοροπηδούσα με σένα αγκαλιά και εσύ μαζί μου να κουνάς το κεφάλι σου πάνω-κάτω με το χέρι σου ψηλά!!! Όλη την ώρα είχες ένα τρελό χαμόγελο στο πρόσωπό σου, όπως φαίνεται και στη διπλανή φωτογραφία σου, σου λέω έλαμπες ολόκληρος!!! Κάποια στιγμή μάλιστα περνάνε από μπροστά μας ένα ζευγάρι 45άρηδων-50άρηδων, οι οποίοι μόλις σε είδαν να χοροπηδάς με το χέρι ψηλά, σταμάτησαν

μπροστά μας, κόλλησαν κανονικά και ακούω τον άντρα να λέει στη γυναίκα: "Σαν τον Γιώργο, είκοσι χρόνια πριν!". 
    Είχαν κατασυγκινηθεί που σε έβλεπαν γιατί, όπως μου είπαν μετά, πριν είκοσι χρόνια είχαν πάει τον δίχρονο τότε γιο τους (Γιώργος κι αυτός) σε συναυλία και το χαιρόταν όπως εσύ.
    Κατά τις 23.00 τα έφτυσες από το πολύ χοροπηδητό (το χέρι μου να δεις!) και σε πήγα πίσω, όπου είχαμε το καρότσι και κοιμήθηκες σε χρόνο ρεκόρ... Στις ενωμένες καρέκλες δίπλα σου, λίγο μετά κοιμήθηκε και η Σοφουλίτσα. 

     

   Για πολλές μέρες μετά, είχα μια απίστευτη ζεστασιά μέσα μου που μοιραστήκαμε έτσι μια συναυλία... Δεν ξέρω τί μουσική θα ακούς όταν μεγαλώσεις, αλλά μικρός ήσουν τρελό ροκάκι!!! Και τις επόμενες μέρες έδωσες ρεσιτάλ με την τρέλα σου με τη μουσική, η πρώτη όμως συναυλία ήταν η καλύτερη.

    Είναι αλήθεια ότι έχεις μεγάλη αγάπη για τη μουσική, ήδη από πολύ πιο μικρός ησύχαζες πολύ εύκολα όταν σου τραγουδούσα και -ρώτα και τον νουνό- ο μπαμπάς δεν έχει αυτό που λέμε μελωδική φωνή, το αντίθετο μάλιστα, όλοι έχουν να λένε για την γαϊδουροφωνάρα του! 

   Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι από εβδομάδα αρχίζεις ωδείο! Μουσικό παιχνίδι, μη φανταστείς αρμονία και αντίστιξη! Αφού λατρεύεις τόσο τη μουσική, είπαμε να μη αφήσουμε την τρέλα σου απαίδευτη-κι όπου "πάει". Και μόνη η ευτυχία σου στα μαθήματα αρκεί. Θα δείξει ...

    Να σαι καλά,  ό,τι μουσικές κι αν ακούς...

  Υ.Γ.: Η τελευταία φωτογραφία σου (αυτή πηραγμένη) είναι από την μεθεπόμενη μέρα, όσο κάναμε βόλτες οι δυο μας πριν την "αυλία" και μ' αρέσει πάρα πολύ.