Το ασχημόπαπο.

Φίλε,

όταν ήσουν νεογέννητος, ήσουν πολύ κόκκινος, πολύ πρησμένος και τρελά παραμορφωμένος! Είσαι το μόνο μωρό που ξέρω ότι βγήκε με καισαρική και χρησιμοποιήθηκε και βεντούζα! Δεν ήθελες να βγεις από την κοιλιά της μαμάς και τέντωνες το σώμα σου (κληρονομικό χάρισμα το νεύρο...). Αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν βεντούζα για να ακινητοποιήσουν το κεφάλι σου (!) και να μη το τεντώνεις - τρεις γιατροί χρειάστηκαν για να σε βγάλουν από την κοιλίτσα της μαμάκας!

Δεν θα σου πω ψέμματα: όμορφο δεν σε έλεγες!!

Όταν μπήκα να δω την μαμάκα στην ανάνηψη, μου λέει: "Τον είδες; Δεν είναι κούκλος;"

Και ο μπαμπάς, με την (καταραμένη πολλές φορές) ειλικρίνειά του: 

- Όχι, αγάπη μου, κούκλος δεν είναι! Πολλά είναι, αλλά κούκλο δεν τον λες!!! Αλλά είναι το παιδάκι μας...

Ωραίος γονιός! Kαι συμπονετικός σύζυγος: η άλλη μόλις γέννησε ρε κόπρε, άφησέ την να χαρεί λίγο...
Πάντως, ό,τι και να λένε αγόρι μου, όταν γεννήθηκες, όμορφο δε μπορούσε να σε πει κανείς, παρά μόνο από συμπόνοια προς τους γονείς σου! 
Για να λέμε την αλήθεια, εγώ έλεγα στους φίλους που με βρίζανε: "Δεν πειράζει, βγάλαμε ένα όμορφο παιδί, το δεύτερο θα το πάμε για πλαστικές...!!!". Τρελά γέλια (μόνο ο μπαμπάς γελούσε βέβαια, οι υπόλοιποι βρίζανε)...

Παρόλα αυτά, η αλλαγή της εξωτερικής σου εμφάνισης ήταν άμεση και εντυπωσιακή! Μέσα σε μία εβδομάδα μεταμορφώθηκες σε ένα κουκλάκι! Ήδη από τις πρώτες ημέρες φάνηκαν τα πραγματικά γλυκά χαρακτηριστικά σου (ολόϊδιος η μάνα σου και 'συ - προδότη!) και τα λαμπερά ματάκια σου.

Σήμερα είσαι (αντικειμενικά μιλώντας - αλοίμονο...) ένα κουκλάκι! Και πίστεψέ με, αν δεν ήσουν, θα στο έλεγα. Ή τουλάχιστον δεν θα σου έλεγα ότι είσαι αφοπλιστικά όμορφο αγοράκι. Και ότι όταν χαμογελάς ... παράδεισος! Και το κάνεις και πολύ συχνά-είσαι μέσα στο χαμόγελο συνήθως.


Σου έχουμε μακρύνει και τα μαλλάκια -διότι οι γονείς σου σε θέλουν "αλήτη"- και είσαι πολύ μεγάλη "μούρη" με μακριά μαλλιά. Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι έχουμε ακούσει άπειρες φορές το "αχ, τί γλυκό κοριτσάκι είναι αυτό!", αλλά -εμάς τουλάχιστον- δεν μας απασχολεί καθόλου. Οι άλλοι κοκκινίζουν μετά! Βλέπεις, έχεις μακρύ μαλλί, έχεις και πολύ γλυκά χαρακτηριστικά, μπερδεύεται ο κόσμος και μετά νιώθει άσχημα (ο κόσμος, γιατί εμείς...).

Η περί ης ο λόγος κώμη!

 

Δεν ξέρω πως μου ήρθαν όλα αυτά, έτσι, αποφάσισα να στα γράψω. 
Μάλλον γιατί τέτοιες μέρες σε συλλάβαμε και λίγο μετά, στα τέλη του μήνα το μάθαμε...



 






Υ.Γ.: (κυριολεκτικά της στιγμής:) Μόλις τώρα, που τελείωσα το γράμμα μου, θυμήθηκα ότι το αγαπημένο μου παιδικό παραμυθάκι όταν ήμουν μικρός ήταν το ασχημόπαπο! Βρήκα και τίτλο για το γράμμα (και έβαλα και την εικόνα)! 
Πρέπει να το βρούμε σε βιβλίο να στο διαβάσω...