Sweet Child O' Mine

         Το γραμματάκι μου αυτό, Γιώργο, αφορά στην απίστευτη σχέση σου με τη μουσική. Δεν είναι απλή χαρά για τραγουδάκια, είναι προσήλωση σε κάθε είδος μουσικής που ακούς. Και ευτυχώς, σου βάζω (κυρίως εγώ, που χωρίς μουσική καθημερινά δεν μπορώ) ωραία -κατ' εμέ- πράγματα... Είπαμε, "θα τα κάνεις τα παιδιά σαν τα μούτρα σου", λένε οι (πολύ καλοί μου) φίλοι του μπαμπά! Τα υπόλοιπα είδη (σκυλάδικα, Mtv και άλλα "της ώρας" εδέσματα) φαντάζομαι θα τα μάθεις στην πορεία, δεν τα γλυτώνουμε μάλλον.

   
       Στην αρχή νόμιζα ότι το έβλεπα μόνο εγώ και ότι ήμουν υπερβολικός. Πλέον είναι ομολογημένο από όλους: με την μουσική έχεις ψώρα, παθαίνεις κάτι. Μπορεί, ας πούμε, να βλέπετε παιδικό στην τηλεόραση με τη Σοφουλίτσα και να το παρατήσεις, αν όμως ακούς ή βλέπεις μουσικό βιντεάκι, δεν ξεκολλάς. Η Μαριαλένα, η φίλη του μπαμπά και της μαμάς, έκανε το καλοκαίρι που μας πέρασε μαζί σου συμφωνία, για να την βάζεις κρυφά "backstage", γιατί έλεγε ότι έχει πιστεί ότι θα κάνεις ροκ γκρουπάκι. Και η ... πουρόγρια ήθελε να κρατήσει θέση ως leeder groupie!!!

      Δεν ξέρω πως έχει εξελιχθεί αυτό σου το κόλλημα σήμερα που τα διαβάζεις όλα αυτά, αν σε απασχολεί καθόλου η μουσική ή έχεις χάσει κάθε ενδιαφέρον, αλλά, από πολύ μικρός μέχρι τα δύο και κάτι σου, είχες μανία. 
       Το Φθινόπωρο, αμέσως μετά τις καλοκαιρινές συναυλίες μας (εγώ τα έλεγα και νωρίτερα, αλλά με έλεγαν υπερβολικό), σε γράψαμε σε ένα παιδικό ωδείο. Παρακολούθησες (και μεις μαζί σου) το πρόγραμμα "Baby Mozart"! Και έπεται συνέχεια. Τρελό γέλιο, πήρες και πτυχίο στο τέλος...

Αν μη τί άλλο, διασκέδασες φίλε!

    
    Είμαι λοιπόν Σάββατο, προχθές, στον υπολογιστή στο σπίτι. Έχω βάλει και ακούω Guns 'n' Roses και ταυτόχρονα γράφω κάτι, ούτε που θυμαμαι τι. Ξεκινάει το "Sweet Child O' Mine" και σου λέω: "Γιώργο, άκου πως παίζει αυτός ηλεκτρική κιθάρα;" (πρόσφατα σου αγοράσαμε για τα Χριστούγεννα μία παιδική ηλεκτρική κιθάρα-την κλασική την έσπασες στο δίμηνο!). 

      Φυσικά, κολλάς στη μουσική, θες να ακούσεις κι άλλο και, μόλις μπαίνουν τα ντραμς, παθαίνεις σοκ! Μετά από λίγο σου λέω "κάτσε να βάλουμε να το δούμε και σε βιντεάκι". Το απόλυτο χάσιμο... Έχεις μείνει στην οθόνη καρφωμένος. Τους βλέπεις να ξεχαρβαλώνουν κιθάρες, να βαράνε και να δέρνουν, ο Axl να τσιρίζει, χαμός!
    
     Κάποια στιγμή, μετά το τέταρτο λεπτό του τραγουδιού, εκεί που τα πράγματα αρχίζουν και αγριεύουν περισσότερο, γυρίζεις και μου λες με ενθουσιασμό: "Μπαμπά, τα σπάνε αυτοί!!!"
    Δεν συγκρατήθηκα, ξεσκίστηκα στα γέλια! Φυσικά εσύ, αφού γέλασες λίγο με την αντίδρασή μου, γύρισες να δεις το υπόλοιπο! Και μετά ήθελες και άλλο από το ίδιο, κι άλλο...

Με την αποβιώσασα 
κλασική κιθάρα σου

     
     Μεταξύ μας, ο Axl ήταν κωλόπαιδο, αλλά το ροκ τους ήταν βρώμικο, κακό.
Όπως πρέπει να είναι δηλαδή.