Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Αν θέλετε να ξέρετε ο μπαμπάς μου...



Προχθές πήγαμε στο βιβλιοπωλείο "κάτω από τις κυλιόμενες σκάλες", όπως το λες, Σοφουλίτσα μου. Θα παίρναμε το βιβλίο που "κέρδισες" με την αξία σου γιατί γέμισες το "πολυμορφικό" ψυγείο μας. Παρά την πάροδο του χρόνου, η αγάπη σου για το διάβασμα βοηθάει να συνεχίσουμε το σύστημα επιβράβευσης.
Πήγαμε εκεί και κατευθείαν έτρεξες στο τμήμα με τα βιβλία με νεράϊδες και πριγκίπισσες (δυστυχώς και "βιβλία" με την Barbie, που τον μπαμπά τον εκνευρίζει, αλλά δεν βλέπω να την γλυτώνουμε!).
- Που πάς; ρωτάω ο αφελής πατέρας!
- Άσε, ξέρει ...., απαντάει η μαμά, που σε καταλαβαίνει αμέσως!
Αφού λοιπόν διάβασες-ξεφύλλισες περίπου 10 με 15 βιβλία με όλα τα παραπάνω θέματα, σου φέραμε τα 5-6 βιβλία από τα οποία έπρεπε να διαλέξεις αυτό που θα έπαιρνες (είμαστε δημοκρατικοί γονείς, δεν μπορείς να πεις!!!).

Πολύ γουστάρω που αγόρασες το παραπάνω βιβλίο (βέβαια, στα αγγλικά, ο πρωτότυπος τίτλος είναι "What Does Daddy Do?", αλλά να μην σχολιάσω...), που έχει και τέλεια, γλυκιά ιστορία από την Rachael Bright, αλλά και υπέροχες εικόνες από την Marjane Satrapi, που πολύ την αγαπάμε οικογενειακώς.

Πρώτη φορά την διαβάσαμε μαζί στον Αζδάρ. Στην αρχή το φοβόσουν λίγο το βιβλίο αυτό, είχε κάτι τερατόμορφα πλάσματα που συναντούσε με μεγάλη ηρεμία η ηρωίδα του βιβλίου, η Ματίλδη, αλλά σιγά-σιγά τα συνήθισες κι εσύ. Σου άρεσε και η ιστορία πολύ, οπότε μου ζητούσες να το διαβάσουμε ξανά και ξανά, πάντοτε όμως στην αγκαλιά μου, για να μην φοβάσαι!
Η αλήθεια είναι ότι η μαμά και ο μπαμπάς την ανακάλυψαν αργά την Marjane Satrapi, όταν βγήκε σε ταινία το "Persepolis", που μας άρεσε πολύ. Κυρίως μου άρεσε το γεγονός ότι, αν και ζούσε στο επίκεντρο των γεγονότων που εξιστορούσε, έδειχνε να αντιμετωπίζει τα πράγματα αρκετά αντικειμενικά, με την απαραίτητη απόσταση, αλλά ταυτόχρονα και με ιδιαίτερη ζεστασιά, χωρίς να κουνάει το δάχτυλο σε κανέναν.

Εκεί η γιαγιά της, που η πρωταγωνίστρια, η Μαργιάν, λατρεύει, της λέει το πολύ ωραίο: "Στη ζωή, θα συναντήσεις πολλούς παλιανθρώπους. Αν σε πληγώσουν, να λες στον εαυτό σου ότι το κάνουν από βλακεία. Αυτό θα σ' εμποδίσει να αντιδράσεις στην κακία τους. Γιατί δεν υπάρχει τιποτα χειρότερο απ' την πικρία και την εκδικηση."  

Το βιβλίο που διάλεξες προχθές όμως μου αρέσει ακόμη πιο πολύ γιατί "μας μοιάζει":
Η μικρή Ζωή ξυπνάει κάθε μέρα και πηγαίνει μαζί με τον μπαμπά της (που την φωνάζει πριγκίπισσα!) στο σχολείο. Εκεί με τους συμμαθητές της αρχίζει ένας διάλογος για τις δουλειές που κάνει ο πατέρας καθενός από αυτούς. Οι τρεις συμμαθητές της Ζωής περιγράφουν ο καθένας με περηφάνεια το επάγγελμα του μπαμπά τους και όταν ρωτάνε την Ζωή, αυτή σκέφτεται "τί κάνει ο μπαμπάς από την ώρα που με αφήνει στο σχολείο μέχρι που έρχεται να με πάρει;"
Είναι εξερευνητής, γιατί κάθε μέρα της λέει ότι εξερευνεί ένα βουνό από χαρτιά που τον περιμένουν στο γραφείο, είναι και ιππότης, γιατί κάθε μέρα πολεμάει το αφεντικό του, που είναι σκέτο τέρας, αλλά είναι και super ήρωας, γιατί κάθε μέρα σώζει ανθρώπους, άρα είναι "εξερευνητοσουπεριππότης"!!! Στο τέλος όμως η Ζωή θυμάται το πιο σημαντικό για τον μπαμπά της, "χαζούληδες": είναι ο μπαμπάς της!
Και ο μπαμπάκας σου λιώνει όταν το διαβάζουμε αγκαλίτσα...


Νομίζω ότι αν σε ρωτήσει κάποιος για μένα, θα πεις ότι κάθε μέρα πάω "στην δουλίτσα" ή "στο γραφείο"!
Ελπίζω μεγαλώνοντας να θυμάσαι το πιο σημαντικό...





Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Βιοτεχνολογία


Το σχέδιο από εδώ
Ήμουν από τα τυχερά -κατά την άποψή μου- παιδιά που πρόλαβαν στην Ελλάδα και φοίτησαν σε Πολυκλαδικό Λύκειο. Ποτέ δεν κατάλαβα, αν και δεν είμαι ειδήμων σε θέματα Παιδείας, γιατί διακόπηκε η λειτουργία αυτού του πραγματικά εξαίσιου σχολείου, όπου τα παιδιά έμπαιναν σε εργαστήρια από την πρώτη Λυκείου (στην Έδεσσα των αρχών του '90 όλα αυτά!), αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. 
Η Βιοτεχνολογία ήταν ένα μάθημα που είχα διαλέξει (αν θυμάμαι καλά) στην Β΄ Λυκείου (ναι, διαλέγαμε και μαθήματα τότε στο Πολυκλαδικό), αν και θεωρούνταν μάλλον δύσκολο μάθημα. Συνδύαζε θέματα Βιολογίας και Σύγχρονης Τεχνολογίας, πράγματα δηλαδή που ήταν θεωρητικά μακριά από τα ενδιαφέροντά μου (ως τριτοδεσμίτης), αλλά έγινε από την αρχή πολύ αγαπημένο μου μάθημα.
Μέσα σε όλα λοιπόν στο μάθημα αυτό συζητούσαμε με τον καθηγητή μας (έξι άτομα ήμασταν μόνο!) και για την λεγόμενη "Μεντελική κληρονομικότητα".

Με το γράμμα μου αυτό λοιπόν, θα επιχειρήσω  Θα κάνω μια υπέρ-απλουστευμένη εφαρμογή των νόμων της Μεντελικής κληρονομικότητας στην μικρή μας οικογένεια:

Κεφάλαιο Α' - Κανόνες ανάγνωσης παρόντος
Κανόνας 1ος: Όλα τα στραβά του χαρακτήρα από τον μπαμπάκα και το Καρπουζοκεφαλοσόι καταφέρατε και το πήρατε!!! Μάλλον είναι το ισχυρό (επικρατές) χαρακτηριστικό. Ανάλυση ακολουθεί κατωτέρω.
Κανόνας 2ος: Ο μπαμπάς σας είχε κυριολεκτικά "φιλική" συμμετοχή στην σύλληψη, όσον αφορά την εξωτερική σας εμφάνιση! Και η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ ωραίο να βλέπεις τα δύο παιδάκια σου να μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους, αλλά και με την γυναίκα της ζωής σου.

Κεφάλαιο Β' - Εφαρμογή μεντελικής θεωρίας 
1. Και τα δύο καταφέρατε να πάρετε την Καρπουζοκεφαλίαση, την απίστευτη τσατίλα-κύριο χαρακτηριστικό της οικογένειας αυτής! Νομίζω ότι αρκετές λεπτομέρειες για τον Καρπουζοκέφαλο και το κληρονομικό νεύρο της οικογένειας σας έχω ήδη γράψει στο προηγούμενο γραμματάκι μου, θα πρέπει όμως να ξέρετε ένα πράγμα: αυτό το ΤΕΡΑΣ ελέγχεται! Σιγά-σιγά, και για το καλό των γύρω σας, κάντε ασκήσεις αυτοελέγχου, μάθετε να χτυπάτε μαξιλάρια, ντουλάπια (αν και πονάνε, πιστέψτε με) κλπ...
Σημείωση-Παράπονο: Η μαμάκα σας είναι ένας πολύ ήρεμος άνθρωπος, τόσο δύσκολο ήταν να μοιάσετε σ' αυτήν;!!;
2. Μία από τις πιο αστείες ατάκες που έχω ακούσει Σοφουλίτσα μου για σένα είναι ότι μου μοιάζεις (εξωτερικά) και φυσικά την είπε η γιαγιά σου η Γιωργία που δεν ήθελε να στενοχωρήσει τον γαμπρό της!!! Κουκλίτσα μου, είσαι ίδια με την μαμάκα σου (ευτυχώς). Το ίδιο και 'συ Γιώργο, μόνο που εσύ είχες όταν γεννήθηκες αυτήν την υπέροχη "φαλάκρα" (που σου έγραψα στο προηγούμενο γράμμα μου) και μου θύμιζες τον παππού τον Γιάννη!
Σημείωση-Παράπονο: Σε όλα ξέρατε να μοιάσετε στην μαμάκα (εξωτερικά), εκτός από τα υπέροχα καταπράσινα μάτια της!!!! Και άντε, δεν θέλατε πράσινα μάτια, τα γαλάζια του παππού του Γιάννη δεν τα θέλατε ούτε αυτά;!!! Ξέρω, ξέρω, εγώ φταίω και γι' αυτό... Βλέπετε, το καφέ χρώμα είναι το επικρατές στα μάτια λέει ο Μέντελ (το σόι σας μέσα!).
3. Εσύ Γιώργο ήξερες να πάρεις και άλλο "ωραίο" χαρακτηριστικό μου: την τσίμπλα στο συμμάζεμα! Από μωρό πρέπει να βάλεις τα πράγματα εκεί που πρέπει, στην θέση τους, δεν γίνεται να είναι αλλού! Ευτυχώς η Σοφούλα το έχει περιορισμένο αυτό το κουσούρι.
4. Πολύ αστείο είναι αγοράκι μου που πήρες την ανάγκη της μαμάς για χάιδεμα μαλλιών πριν τον ύπνο (ακόμη παιδάκι είναι, μη νομίζετε)! Σε βλέπουμε να πιάνεις τα μαλλάκια σου και είναι σημάδι ότι είσαι έτοιμος για τούφες! Και αφού σε βάλουμε στο κρεβάτι σου, με τα μάτια μισάνοιχτα, πάλι τα μαλλάκια σου πιάνεις για να νανουρευτείς.
5. Επίσης νομίζω Σοφουλίτσα μου ότι έχεις πάρει την αγάπη για ύπνο του μπαμπά: αν (και όταν...) καταφέρουμε να σε βάλουε για ύπνο, δεν λες να ξυπνήσεις! Και φυσικά, και βόμβες να πέφτουν γύρω σου όταν κοιμάσαι (πχ όταν έκλαιγε ο μικρός που του μαθαίναμε να κοιμάται μόνος του), εσύ κάνεις ... "τον  ψόφιο κοριό" όπως έμαθες και μας λες! Χαρακτηριστικό του μπαμπά κι αυτό. Αντίθετα, εσύ Γιώργο, με το τσακ, ξύπνησες!!

Υπάρχουν κι άλλα, είναι σίγουρος, απλώς δε μου έρχονται τώρα. Ίσως σε κάποιο άλλο γράμμα μου να σας τα μεταφέρω.
Φιλάκια για την ώρα