Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Για την αποτρίχωση, ρε γαμώτο!




      Δε με λες και υποδειγματικό στην τήρηση αυτού του ημερολογίου!
   Αλλά, βλέπετε, εσεί δεν θα καταλάβετε ότι κάθε χρόνο σχεδόν, τέτοια εποχή, κάνω αποχή από το γράψιμο στο ημερολόγιο, γιατί ασχολούμαι με πιο πεζά κείμενα. Εσείς θα τα διαβάζετε ανεξαρτήτως χρόνου, αν ποτέ τα διαβάσετε...

   Αν λοιπόν τα διαβάσετε ποτέ, να ξέρετε ότι ο μπαμπάς σας σας λάτρευε με όλη του ψυχή, ότι έκανε σαν παλαβός για σας και ξενυχτούσε για πάρτη σας. Και ήταν πολύ υπναράς σαν άνθρωπος!

   Είμαι λοιπόν σπίτι τέτοια ώρα (είναι καλοκαίρι και είμαι πιο χαλαρός...), ακούω Gallaher, πίνω μπύρες, εσείς κοιμάστε μέσα και η μαμάκα είναι έξω με τις φίλες της. Έτσι μου ήρθε στο μυαλό η περσινή μας φάση με τα "καρδιοχτυπήματα" του μπαμπάκα: και τότε θυμάμαι ότι έμεινα εκείνο το βράδυ στο σαλόνι και σκεφτόμουν τη μαμάκα σας και εσάς, αν κάτι πήγαινε στραβά...

   Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Πέρυσι κάποια στιγμή είχε έρθει σε επαφή μαζί μου μια ασφαλίστρια για να κάνω ασφάλεια ζωής. Αν και ο μπαμπάς τα ξέρει πολύ καλά αυτά τα "ιδρύματα", μ' αυτά μαλώνει κάθε μέρα, είπε να κάνει την υπέρβαση και να ασφαλιστεί για να σας προσφέρει κάτι καλύτερο, αν έφευγε από αυτόν τον μάταιο κόσμο. Και επειδή ξέρει πολύ καλά ότι τα ιδρύματα αυτά λίγο θέλουν για να κρίνουν αναληθή την αίτησή σου για ασφάλιση, αν τους αποκρύψεις κάτι, της τα είπα όλα της τύπισσας! Και αυτή -φυσικά- τρόμαξε με το οικογενειακό ιατρικό ιστορικό του μπαμπάκα! Και καρδιοπαθή μπαμπά (ο παππούς σας) και όγκους από μαμά και μπαμπά και συνεχή νοσοκομεία και αγχώδες επάγγελμα (σαν τα σκυλιά φεύγουμε...), ε, δεν είμαι και ο ιδανικός υποψήφιος προς ασφάλιση.

    Μετά από δύο ημέρες μου είπε ότι η "εταιρία" (σαν την CIA) θέλει να μου κάνει (δωρεάν) ένα πλήρη ιατρικό έλεγχο πριν με ασφαλίσει (τρόμος λέμε!!). Ok. Τον έκανα λοιπόν (και καρδιογράφημα και αιματολογικές και τεστ κοπώσεως) και βγήκα νικητής σε όλα! Μόνο που ο καρδιολόγος τους (που και αυτός τρόμαξε με το οικογενειακό μου ιστορικό) βρήκε ότι το τεστ κοπώσεως, που το έβγαλα χαλαρά (μεγάλος μαραθωνοδρόμος ο μπαμπάς, μέχρι και διακόσια μέτρα κάνει χωρίς το scooter καθημερινά!), είχε κάποια προβλήματα...
    Για να με ασφαλίσουν λέει, πρέπει να κάνω ή thalio ή αναίμακτη στεφανιογραφία (ωραία πράγματα!). Το καλό με όλα αυτά ήταν ότι μπαμπάς τα ήξερε από τον παππού, όπως επίσης ήξερε ότι κάποια στιγμή θα τα αντιμετώπιζε και ο ίδιος. Βλέπετε, όλα τα άλλα, τα "καλά", τα πήρα από τον παππού, αυτό θα μου ξέφευγε...! Απλώς, πίστευα ότι θα έρχονταν λίγο πιο αργά, να εκεί προς τα σαράντα πέντε, όπως και στον παππού. Ε, είπα, ήρθαν λίγο πιο νωρίς σε μένα, βελτιωμένη έκδοση γαρ!
     Μιλάω με μάγισσες, χαρτορίχτρες και καρδιολόγους και μου λένε ότι το καλύτερο είναι ένα Thalio (σε ποτίζουν ραδιενέργεια και σε σκανάρουν). Το κάνω, μαζί με εξετάσεις αίματος, και περιμένω αποτελέσματα. 
     Στο μεταξύ, με τη μαμάκα έχουμε κανονίσει να φύγουμε σε ένα ξεχασμένο νησί στην άκρη του πουθενά και φυσικά της έχω πει ότι αυτά τα κάνω για προληπτικούς λόγους. Νομίζω ότι κι εγώ δεν πίστευα ότι θα υπήρχε πρόβλημα, οι καρδιολόγοι μου έλεγαν ότι μάλλον οι γιατροί της εταιρίας αντέδρασαν υπερβολικά λόγω του ιστορικού μου. Παίρνω λοιπόν τα αποτελέσματα των αιματολογικών και τα βλέπω όλα τέλεια. "Σας έσκισα", σκέφτηκα. Παίρνω και τα αποτελέσμα του thalio. Σουπρίζζζζζζ: στένωση στον εμπρόσθιο κατιόντα κλάδο, με άγνωστο ποσοστό στένωσης!

     Δε λέω τίποτα στη μαμά σας, την μεθεπόμενη θα φεύγαμε για διακοπές οι δυό μας και δεν ήθελα να της τις χαλάσω. Δεν της λέω ποτέ ψέμματα, εκτός αν είναι να της κάνω κάποια έκπληξη. Και σκέφτηκα ότι κι αυτή έκπληξη θα ήταν! 
    Για να μη σας τα πολυλογώ, πήγαμε στο ξεχασμένο νησάκι μας, περάσαμε υπέροχα και γυρίσαμε. Το τί πέρασα που της το έκρυβα, δεν λέγεται. Αν θυμάμαι καλά ήταν Παρασκευή, τέλη Ιουλίου. Πήγα στην καρδιολόγο μου, μου είπε ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, για να δούμε πόση είναι η στένωση, είναι να κάνουμε μια στεφανιογραφία, κανονική (όχι αναίμακτη). Αυτό σημαίνει κάτι σαν χειρουργείο, αλλά να μη σας πρήζω με λεπτομέρειες. Επειδή όμως ήταν τέλη Ιουλίου και τον Αύγουστο νεκρώνουν όλα, έπρεπε να αποφασίσω να την κάνω δύο μέρες μετά (νομίζω ότι ήταν Παρασκευή και έπρεπε να μπω Δευτέρα). Δεν είχε έρθει και το τέλος του κόσμου (είπαμε, ο μπαμπάς τα περιμένει αυτά), αλλά έλα μου ντε που η μαμάκα δεν ήξερε τίποτα!

    Επιστρέφω σπίτι το μεσημέρι. Της λέω στο σαλόνι "έλα λίγο, θέλω να συζητήσουμε κάτι". "Ωχ" μου λέει. Βλέπετε, μετά από τόόόόσα χρόνια μαζί, τέτοιος πρόλογος ήταν ύποπτος. 
     Η αλήθεια είναι ότι το πήρε πολύ καλά, πολύ καλύτερα από ότι πίστευα. Και έτσι, την επόμενη μπήκα για στεφανιογραφία. Ψέμματα, Δευτέρα ήταν και μπήκα Τρίτη 31 Ιουλίου! Μπαμ-μπαμ. Τι Σαββατοκύριακα και χαζά! Το βράδι, αφού κοιμήθηκε και η μαμάκα σας, καθόμουν στο σαλόνι όπως τώρα, όχι όμως στον υπολογιστή, στον καναπέ. Και σκεφτόμουν...
   
    Το αποτέλεσμα της επομένης; Ξύρισαν τον μπαμπά σε μπούτι και χέρι (τελικά από το χέρι πέρασαν τα "μπουριά" για να δουν μέσα μου τί γίνεται) και στο τέλος το πόρισμα ήταν ότι η μαμά σας δεν θα γίνει χήρα τόσο εύκολα. Το thalio είχε κάνει λάθος!!! Οι αρτηρίες μου ήταν μια χαρά (έχω και πιστοποιητικό γιατρού γι' αυτό)! Και είχα αποκτήσει και ποδαράκι σαν κώλο μωρού, έφυγε όλη η γουρουνότριχα! Το καλύτερο το είπε ένας φίλος με sms την επόμενη-μεθεπόμενη που το ανακοίνωσα εκ των υστέρων: "κάλλιο στεφανιογραφία, παρά κωλονοσκόπηση"!!!
      Το ίδιο βράδι αργά επέστρεψα σπίτι από την κλινική, αγόρασα κοντοσούβλια και μπύρες (για να βουλώσω τις καθαρές αρτηρίες μου) και το γιόρτασα με τη μαμάκα! Εσείς κοιμόσασταν ήσυχα, όπως τώρα...




   Να μη σας πω ψέμματα: φοβήθηκα εκείνο το βράδι, πριν την στεφανιογραφία. Όχι για την ζωή μου, για εσάς και τη μαμά σας...