Πολυμορφικό ψυγείο

Σοφουλάκι μου,

η αλήθεια είναι ότι αυτό το ψυγείο ποτέ δεν μου άρεσε.

Από την αρχή έκανε θόρυβο, ακόμη και όταν ήταν καινούργιο. Υποτίθεται ότι έσπαγε τον πάγο και για το λόγο αυτό κάθε βράδι γινόταν πάρτι από τους θορύβους... Έτσι είμαι και 'γω "no frost"! Αντε, μη πω τίποτα...

Παρ' όλα αυτά, του βρήκαμε την κατάλληλη "δουλειά": ζωγραφίσαμε πάνω του τον πίνακά σου!!!

Τριάντα κουτάκια, ένα για κάθε μέρα του μήνα, ώστε να κολλάμε πάνω σε κάθε κουτάκι ένα μαγνητάκι-υπερπαραγωγή (που ανακάλυψε η μανούλα) κάθε φορά που θα είσαι "υποδειγματική" αδερφούλα (φυσικά, με βάση τα στάνταρ του ... κ. Ζαμπούνη, τα οποία τηρούμε στο σπίτι μας!). Κοινώς, να μην τον ξυπνάς όταν κοιμάται, να μην του ζουλάς το χεράκι σαν να είναι κουκλίτσα και άλλα τέτοια παρόμοια, για τα οποία (ελπίζουμε ότι) χρειάζεσαι κίνητρο για να τα θυμάσαι.

Και φυσικά το έπαθλο στο τέλος του μήνα (με την μαμάκα είπαμε να "πιάσεις" τα 20 στα 30, αλλά εσύ δεν το ξέρεις) θα είναι ένα "βιγλίο": σου είπαμε ότι κάθε μήνα θα πηγαίνουμε στο βιβλιοπωλείο και ότι θα επιλέγεις μόνη σου όποιο "βιγλίο" θέλεις.

Μέχρι στιγμής πιάνει. Άντε, να δούμε τί άλλο θα σκεφτούν οι γονείς σου για να κερδίσουμε το μεγάλο μας στοίχημα.

Σοφία, τώρα θα πρέπει να με προσέχεις ακόμη περισσότερο για να αυξήσεις την βιβλιοθήκη σου!

Άλλαξε ο Μανωλιός...

Μωράκια μου,

η φίλη μας η Thalassenia μου έδωσε την ιδέα!

Μπήκε στον κόπο, προτείνοντας να αλλάξω το χρώμα στα γραμματάκια μου προς εσάς.

Κάθε πρόταση δεκτή (πολύ δε περισσότερο όταν είναι καλοπροαίρετη) και για το λόγο αυτό ο μπαμπάκας παιδεύτηκε (αρκετά είναι η αλήθεια γιατί είναι και άσχετος!) και το άλλαξε το χρώμα του blog.

Τώρα είμαστε (ή έτσι νομίζει ο μπαμπάκας) πιο "καρπουζένιοι"!

"Άλλαξε ο Μανωλιός..."

Μόνο η λατρεία μου προς εσάς μένει ίδια!

Άντε, σας αφήνω τώρα, να δουλέψω και λίγο.

Φιλιά 

Φουφουνητό

Μικρούλη μου,
δεν αντέχω να μην σου γράψω, αν και είμαι κομμάτια από το γράψιμο μέχρι τέτοια ώρα στο γραφείο...
Θα είμαι σύντομος όμως.
Σήμερα το μεσημέρι που γύρισα για να φάμε όλοι μαζί εσύ ήδη κοιμόσουν.
Όταν ξαπλώσαμε οι υπόλοιποι, εσύ αποφάσισες να ξυπνήσεις. Όχι που θα μας ρωτούσες!
Σε πήρα λοιπόν στο σαλόνι για να μην ξυπνήσεις την εξωγήινη αδερφούλα σου και για να ξεκουραστεί και η μανούλα λίγο (είπαμε, μία την έχουμε, πρέπει να την προσέχουμε).
Αλλά η δική μου η υπνηλία ήταν μάλλον πιο έντονη από την δική σου, γι' αυτό αυτοσχεδίασα πάλι: σε έβαλα να ξαπλώσεις στο μεγάλο μαξιλάρι στον καναπέ και ξάπλωσα δίπλα σου, αγκαλιάζοντάς σε.
Δεν πίστευα ότι θα μείνουμε έτσι (αγκαλίτσα) περισσότερο από 1-2 λεπτά, εσύ όμως μάλλον ηρέμησες από την αγκαλιά και άρχισες να "φουφουνίζεις" (είναι και λίγο κλειστή η μυτούλα σου)...
Ε, αυτό ήταν, "φουφουνητό" εσύ, "γλάρωσε" και ο μπαμπάκας με τον ρυθμό σου!!!
Αν και ξάπλωνα με επιφύλαξη, μη τυχόν και ξεχαστώ και σε ζουλήξω, αν και ήμουν ξαπλωμένος στραβά (γιατί αρχικά δεν υπολόγιζα ότι θα κρατήσει ώρα η αγκαλίτσα και μετά δεν ήθελα να κουνηθώ και να σε ξυπνήσω), κατορθώσαμε και οι δύο να πάρουμε ένα μικρό (έστω) υπνάκο!!! Τον πρώτο μας...
Σε φιλούσα στο μέτωπο όποτε ψιλο-γκρίνιαζες και ήταν υπέροχο που ηρεμούσες.
Όλο το απόγευμα σκεφτόμουν πόσο υπέροχα πιασμένος ήμουν από αυτόν τον ύπνο μας και χαμογελούσα! Να σαι καλά, αγοράκι μου. Μου έδωσες δύναμη σήμερα.
Σε φιλώ τώρα, μπας και ρίξω και λίγο βραδινό ύπνο... Που ξέρεις, μπορεί να συναντηθούμε στο σπίτι, εσύ για φαΐ και 'γω για ύπνο.
Αν όχι, καληνύχτα.
Υ.Γ.: Όταν η αδερφούλα σου κοιμήθηκε για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου ήταν ήδη 8 μηνών και πρέπει να ... λέρωσα την πάνα μου!!!