Φουφουνητό

Μικρούλη μου,
δεν αντέχω να μην σου γράψω, αν και είμαι κομμάτια από το γράψιμο μέχρι τέτοια ώρα στο γραφείο...
Θα είμαι σύντομος όμως.
Σήμερα το μεσημέρι που γύρισα για να φάμε όλοι μαζί εσύ ήδη κοιμόσουν.
Όταν ξαπλώσαμε οι υπόλοιποι, εσύ αποφάσισες να ξυπνήσεις. Όχι που θα μας ρωτούσες!
Σε πήρα λοιπόν στο σαλόνι για να μην ξυπνήσεις την εξωγήινη αδερφούλα σου και για να ξεκουραστεί και η μανούλα λίγο (είπαμε, μία την έχουμε, πρέπει να την προσέχουμε).
Αλλά η δική μου η υπνηλία ήταν μάλλον πιο έντονη από την δική σου, γι' αυτό αυτοσχεδίασα πάλι: σε έβαλα να ξαπλώσεις στο μεγάλο μαξιλάρι στον καναπέ και ξάπλωσα δίπλα σου, αγκαλιάζοντάς σε.
Δεν πίστευα ότι θα μείνουμε έτσι (αγκαλίτσα) περισσότερο από 1-2 λεπτά, εσύ όμως μάλλον ηρέμησες από την αγκαλιά και άρχισες να "φουφουνίζεις" (είναι και λίγο κλειστή η μυτούλα σου)...
Ε, αυτό ήταν, "φουφουνητό" εσύ, "γλάρωσε" και ο μπαμπάκας με τον ρυθμό σου!!!
Αν και ξάπλωνα με επιφύλαξη, μη τυχόν και ξεχαστώ και σε ζουλήξω, αν και ήμουν ξαπλωμένος στραβά (γιατί αρχικά δεν υπολόγιζα ότι θα κρατήσει ώρα η αγκαλίτσα και μετά δεν ήθελα να κουνηθώ και να σε ξυπνήσω), κατορθώσαμε και οι δύο να πάρουμε ένα μικρό (έστω) υπνάκο!!! Τον πρώτο μας...
Σε φιλούσα στο μέτωπο όποτε ψιλο-γκρίνιαζες και ήταν υπέροχο που ηρεμούσες.
Όλο το απόγευμα σκεφτόμουν πόσο υπέροχα πιασμένος ήμουν από αυτόν τον ύπνο μας και χαμογελούσα! Να σαι καλά, αγοράκι μου. Μου έδωσες δύναμη σήμερα.
Σε φιλώ τώρα, μπας και ρίξω και λίγο βραδινό ύπνο... Που ξέρεις, μπορεί να συναντηθούμε στο σπίτι, εσύ για φαΐ και 'γω για ύπνο.
Αν όχι, καληνύχτα.
Υ.Γ.: Όταν η αδερφούλα σου κοιμήθηκε για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου ήταν ήδη 8 μηνών και πρέπει να ... λέρωσα την πάνα μου!!!