Αγοράκι μου,
σήμερα μάλλον ξεκίνησαν οι κολικοί σου!
Ας ελπίσουμε πως όχι (γιατί η ελπίδα είναι αθάνατη, όχι απλώς πεθαίνει τελευταία...), αλλά η αλήθεια είναι ότι σήμερα ήταν η πρώτη φορά που κοπανιόσουν και έκλαιγες ακόμη και μετά το φαΐ, αντί να κοιμηθείς.
Ο ύπνος σου ήταν περιορισμένος κατά την διάρκεια της μέρας και ήθελες συχνά να είσαι στο στήθος της μαμάς (είπαμε, δεν είναι πιπίλα!).
Το μεσημεράκι όμως, μετά την έξοδο με τον φίλο του μπαμπά και το φαγητό (γιατί οι γονείς σου δεν πτοούνται από το γεγονός ότι είσαι μόλις 17 ημερών! Τί ανεύθυνοι γονείς! Τί κάνει ο εισαγγελέας...! Που είναι το κράτος!) δεν υπήρχε περίπτωση να κοιμηθείς.
Και επειδή μία μαμάκα την έχουμε και ξυπνάει και όλη την ώρα για γάλα (βλέπεις εμάς τα αγοράκια μας έχει αδικήσει η φύση σ' αυτόν τον τομέα), οφείλουμε να την προσέχουμε: σε πήρα λοιπόν από το κρεβατάκι σου και είπα στην μαμάκα να πάει να κοιμηθεί, ισχυριζόμενος δήθεν (ήθελα να πιω και δύο μπύρες ο έξυπνος πατέρας!) ότι εγώ δεν νυστάζω ούτως ή άλλως...
Καθόμουν λοιπόν στον καναπέ και σε κρατούσα στην αγκαλιά μου και στην αρχή ήσουν ακόμη ανήσυχος. Μετά όμως ο μπαμπάς σκέφτηκε το μεγαλείο των παπαγάλων και του ήρθε η ιδέα:
Μας σκέπασα και τους δύο με μία μικρή κουβερτούλα, επήλθε σκότος και επιτέλους ηρέμησες!
Ενθουσιάστηκα τόσο (αν και δεν είμαι σίγουρος ότι η ηρεμία σου οφείλεται αποκλειστικά στην ευρεσιτεχνία μου, αλλά τέλος πάντων!) και σκέφτηκα να έχω και αποδείξεις:
 |
| (Από αριστερά προς δεξιά εμφανίζονται: στο βάθος αριστερά η κούκλα της αδερφής σου, δίπλα της το μαλλί του μπαμπάκα και η παγκοσμίου φήμης πλέον κουβερτούλα που μας έσωσε) |
Λίγο αργότερα, μετά τις εθιμοτυπικές φωτογραφίες των επισήμων, σε έβαλα στην καλαθούνα σου και κοιμήθηκες για κανένα δίωρο. Ζήτωωωωωωω!
Υ.Γ.: Να 'ναι καλά το σωτήριο είδος των παπαγάλων! Πρώτη φορά με βοήθησαν τα τόσα ντοκιμαντέρ που έχω δει! Πόσα μαθαίνεις από το "Animal Planet"....
Κολικοί … άσε, ξέρω… ξέρω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου άρεσε η θαλπωρή της πατρικής αγκαλιάς.
Χαίρομαι που μοιράζεσαι μαζί με την καλή σου αυτές τις μοναδικές στιγμές.
Για να γελάσεις τώρα, τη β’ γλαροθυγατέρα και 5ο στη σειρά (πέντε τοες έχουμε 3 γιοί και 2 κόρες), την πήραμε σε ηλικία 14 ΗΜΕΡΩΝ (εν έτει ’88), για θερινές διακοπές μαζί με όοοολα τ’ άλλα σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα.
Οι κολικοί την έπιαναν (ευτυχώς όχι τα βράδια)καθημερινά στις 4:30μ.μ. ….νταν…που λέει και η άλλη.
Αύγουστος..καταμεσήμερο... και οι παραθεριστές να ξεκουράζονται...
Για να μην ενοχλούμε λοιπόν τους ενοίκους των διπλανών διαμερισμάτων από τις γκαρίκλες της, αφήναμε τα άλλα τέσσερα να κοιμούνται και φεύγαμε οι Γλάροι με την γλαρογεννημένη …και το τάβλι υπό μάλης για την παραλία.
Φαντάσου τώρα εμένα να ...κουδουνίζω με το δεξί τα ζάρια και με το αριστερό να πηγαίνω πέρα δώθε το καρότσι…
Φιλιά και στους 4 σας και Γλαρένιες αγκαλιές
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι ότι η τεκνοποιΐα θέλει ... "ταρζανιές" (και πολύ μεγάλη προσαρμοστικότητα) για να την βγάλεις καθαρή.
Όσον αφορά την "καλή μου" (έτσι με λέει εκείνη συνήθως "ο καλός μου"), σε παραπέμπω σε παλιότερη ανάρτησή μου (τίτλος: Θα μου ... "βαβάσεις";-http://karpouzokefalos.blogspot.com/2010/08/blog-post_20.html)
Πρόσφατα διάβασα ότι οι κολικοί μπορεί και να μην είναι κολικοί. Υπάρχουν "φήμες" πως τα βρέφη υποφέρουν από στρες (πολλά τα ερεθίσματα και τα μωράκι πολύ μικρό για να τα ταξινομίσει). Οπότε η κουβερτούλα ήταν πράγματι σωτήρια σκέψη!
ΑπάντησηΔιαγραφή(τι καλός μπαμπάς :)
mamma:
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο, κι εγώ το έχω διαβάσει αυτό (τρελό άγχος τα εργαζόμενα νιάτα!). Και με τρελαίνει που και τα δύο μου όταν ήταν νεογέννητα έβγαζαν ένα βαθύ αναστεναγμό κάπου-κάπου!!! Πέσαν έξω τα καράβια τους...
Πάντως, ούτως ή άλλως, μετά την πάροδο δύο ημερών καταλήγω ότι μάλλον δεν ήταν κολικοί, κάτι άλλο του έφταιγε...
Θα δείξει