09.09.2010 - 13:40'.
Αφού έκανες τον πάντα γελαστό και ήρεμο Θωμά (τον γιατρό μας) να ιδρώσει και να εκνευριστεί, αφού δέθηκες και τέντωνες το σώμα σου σε θέση έκτασης (!!!) για να μην σε βγάλουν από την κοιλίτσα της μαμάκας, αποφάσισες να βγεις... Δηλαδή άλλοι το αποφάσισαν για σένα, μετά από 9+ μήνες!
Σαν ποντικάκι είσαι αγοράκι μου!
Πρωτοτύπησες πάλι: είσαι το πρώτο νεογέννητο που έχω δει με τραβηγμένα τα μαλλιά στα δύο άκρα, υπό τύπον φαλάκρας!
Σαν να βλέπω τον παππού σου...
Αλλά το καλύτερο από όλα: όταν σε κρατάμε αγκαλίτσα εγώ ή η μανούλα, το κλάμα σταματάει αμέσως.
Το έχεις πιάσει το νόημα αμέσως...
Καλή μας αρχή.
να σας ζήσει!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή