Ποιήματα

Λοιπόν, ο "μπεμπούλης" σου δεν λέει να βγει (ώστε να μας "κλέψει" όλο τον χρόνο μας) και 'γω αποφάσισα να εκδώσω μία μικρή ανθολογία από τα καλοκαιρινά "ποιήματά" σου !

Ένα Σαββατοκύριακο στα τέλη του Ιουλίου είχαμε αποφασίσει να πάμε στην Ασπροβάλτα, στην θεία της μαμάκας, για να ξεφύγουμε από τον καύσωνα της πόλης και να τρέξεις με την ησυχία σου στα γρασίδια.
Έλα μου ντε, που μέσα στην εβδομάδα σου είχα δείξει το site του Αρκτούρου για να δούμε φωτογραφίες με αρκουδίτσες που τόσο σου αρέσουν... Και σου είχα υποσχεθεί ότι ο μπαμπάς και η μαμά θα πάρουν τηλέφωνο (κάααποια στιγμή) στους ανθρώπους που φροντίζουν τις αρκουδίτσες για να τις επισκεφτούμε.
Την επόμενη ημέρα:
- Μπαμπά, θα πάρουμε τηλέφωνο στους ανθρώπους;
- Σε ποιους ανθρώπους;
- Που φροντίζουν τις αρκουδίτσες...
Όχι που θα το ξεχνούσες!!!
- Σοφία, ξέρεις έχουμε ένα πρόβλημα: δεν έχουμε βενζίνη στο αυτοκινητάκι μας (είχαμε πράγματι πέσει στις απεργίες των μεταφορέων). Αν βρούμε να βάλουμε βενζίνη θα πάμε στις αρκουδίτσες, εντάξει;
- Εντάξει (η αλήθεια είναι ότι όταν σου εξηγούμε κάτι, πάντα συμφωνείς, σαν εξωγήινο που είσαι).
Μετά από δύο μέρες λοιπόν, μπαίνουμε στο αμάξι, σε δένουμε στο καθισματάκι για να ξεκινήσουμε για την Ασπροβάλτα. Η μνήμη όμως ξυράφι:
- Μπαμπά, έχει βενζίνη το αυτοκινητάκι μας...;!!!
Ε, δεν γυρνάς τώρα τα βενζινάδικα για να φουλάρεις να πας και μέχρι το Νυμφαίο;!
Φυσικά και πήγαμε τελικά...

Εκεί λοιπόν, στο Νυμφαίο (τί φανταστικό δροσερό ταξίδι για περίοδο καύσωνα!), μου πέταξες και μία από τις καλύτερές σου ατάκες.
Μάλλον, όταν ήσουν μικρότερη, σου λέγαμε "θυμάσαι Σοφία που ...." ή "θυμάσαι τον ....".
Από τότε λοιπόν έχεις την συνήθεια να μας πετάς διάφορα "θυμάσαι μαμά/μπαμπά που πήγαμε/που είχα ...".
Στο Νυμφαίο λοιπόν σε κρατάω από το χέρι (λόγω πλακόστρωτου) και μου πετάς:
- Θυμάσαι μπαμπά που πήγαμε στο νοσοκομείο για να με γεννήσει η μαμάκα!!!!!!
Κατόρθωσα μόνο να ψελλίσω:
- Δεν νομίζω να το ξεχάσω ποτέ αυτό, Σοφούλα μου...
Όταν λέω ότι είσαι εξωγήινο....

Και το τελευταίο (για να κλείσουμε για σήμερα, μπας και δουλέψω λίγο).
Στο αυτοκίνητο έχουμε κάνει συμφωνία να ακούμε με την μαμά ένα τραγούδι δικό μας και μετά να ακούς ένα τραγούδι δικό σου (στo 6θέσιο cd-player του αυτοκινήτου υπάρχουν τρία δικά μας και τρία δικά σου cd...).Τελειώνει το δικό μας και λες:
- Ένα δικό μου!
- Ναι, λέει η μαμάκα.
- Δίκιο έχω, αυτο-επιβεβαιώνεσαι!!!
Να δω πότε θα το καρφώσω πουθενά το αυτοκίνητο...