Απολογισμός πρώτης εβδομάδας

Αύριο κλείνεις μία εβδομάδα στο σπίτι μας μικρούλη μου.
Για μένα ήταν χάλια η εβδομάδα, έπρεπε να ξενυχτάω στο γραφείο.
Πληρώνω τα σπασμένα της αρχής της σεζόν, αλλά και του ότι όλο το καλοκαίρι ήθελα να το περνάω με την αδερφούλα σου, την μαμάκα και σένα (την αγαπημένη μου κοιλίτσα, που εξαφανίστηκε!)...
Δεν πειράζει όμως, δεν το μετανιώνω με τίποτα. Περάσαμε ένα υπέροχο καλοκαίρι, ούτως ή άλλως είχα το μυαλό σ' εσάς, δεν μπορούσα να δουλέψω. Τώρα όμως δεν έχω επιλογή...
Και αυτό έχει ως συνέπεια να μην σε χαρώ και πολύ μέσα στην εβδομάδα.
Από Παρασκευή μεσημέρι όμως, σε κάτσιασα στα φιλιά!!!!
Όταν δεν έβλεπε η αδερφούλα σου (μην παίζουμε και με την ζήλια...), σε φιλούσα στο βελούδινο κεφαλάκι, στα μαγουλάκια, στο μέτωπο.
Και για να μην το ξεχάσω, μια και αναφέρθηκα στην ζήλια:
Το μεγάλο μας στοίχημα με την μαμάκα είναι να κατορθώσουμε να την "γλυτώσουμε" από πιθανά επεισόδια ζήλιας από την αδερφούλα σου. Μέχρι στιγμής πάει πολύ καλά το πράγμα, όμως το καλύτερο το έκανε το εξωγήινο (η αδερφούλα σου) το πρώτο βράδυ που σε φέραμε σπίτι και κοιμηθήκατε μαζί στο δωμάτιό σας:
Είχατε ήδη κοιμηθεί και κάποια στιγμή ξύπνησες με κλάματα (μάλλον πείνας), οπότε τρέξαμε με την μαμάκα για να σε πάρουμε, όταν αντικρίσαμε την μαγική εικόνα: η αδερφούλα σου, που είχε ξυπνήσει από το κλάμα σου, ήταν όρθια -μαστουρωμένη από την νύστα!- και, πιάνοντας τα κάγκελα του κρεβατιού της, σου έλεγε ήρεμα "μην κλαις μπεμπούλη, μην κλαις"!!! Και το έλεγε με τόση ζεστασιά και γλύκα που βγήκα από το δωμάτιο κυριολεκτικά με δάκρυα συγκίνησης.
Φαντάζομαι τι χαρά δίνει στους γονείς να βλέπουν τα παιδιά τους αγαπημένα μέσα στα χρόνια...
Άντε φάε τώρα και μετά ύπνο πάλι.

Υ.Γ.: Η (μελλοντική) νουνά σου είπε ότι το εξωγήινο θα σε θηλάζει σε λίγο...! Βολικοοοό....