Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Ο κολλητός από το κολυμβητήριο



Ξεκινήσαμε κολυμβητήριο παιδάκια μου!
Νομίζω ότι αυτή την φορά βρήκαμε πολύ καλή περίπτωση.
Με σένα Σοφουλίτσα είχαμε ξεκινήσει από νεαρή ηλικία (όχι τώρα που γέρασες!), πριν τα δύο σου.
Σε πηγαίναμε για μία σεζόν (μισή για την ακρίβεια) στο κολύμβητήριο κάτω από το γήπεδο της Τούμπας (βρήκες φανατικό μπαμπά, τί να σου πω!!), καθώς ήταν από τα λίγα που είχαμε μάθει ότι έκαναν μαθήματα baby-swimming.
Στην πορεία δεν μου άρεσε που έμαθα ότι στην ίδια πισίνα έμπαινε πολύς λαός-διαφόρων ηλικιών και ... είμαστε και κοριτσάκια! Μια φορά μάλιστα μάλλον την είχαν υπερ-χλωριώσει και έκαιγαν τα ματάκια σου, ήταν κατα-κόκκινα. Οπότε σταματήσαμε λίγο άδοξα την καριέρα μας!

Φέτος βρήκαμε τους "Ιχθείς" και είμαι πολύ χαρούμενος: ξεκινήσαμε όλοι: η Σοφία, που μπαίνει μόνη της και ο Γιώργος, που μπαίνει μαζί με τον μπαμπά (μπας και κουνήσει κανέναν μυ κι αυτός ο έρμος ο μπαμπάς). Ο δάσκαλός σας είπε ότι έχετε πολύ μεγάλη εξοικείωση με το νερό και τα δύο. Μετά τις τρελές καλοκαιρινές βουτιές μας, απορώ γιατί...

Το κολύμπι ήταν πάντοτε η λατρεία μου. Ξεκίνησα και 'γω από πολύ μικρός στην ανοιχτή πισίνα της Έδεσσας, στην οποία μάλιστα τότε κάναμε βραδυνή προπόνηση και τον χειμώνα. Και ήταν ανοιχτό κολυμβητήριο! Κι αν νομίζετε ότι κάνει κρύους χειμώνες στην Θεσσαλονίκη, που να δείτε στην Έδεσσα. Και -όσο και αν σας φαίνεται περίεργο- ο μπαμπάς στα 6-7 έτη του ήταν "πετσί και κόκκαλο", ίχνος λίπους δεν είχε στα πρώτα μαθητικά του χρόνια... Μη βλεπετε τώρα που μου έχουν μείνει τα κιλά από τις δύο εγκυμοσύνες (μόνο σε μένα, η μαμά σας έγινε πιο αδύνατη από πριν!)...

Οι κακές γλώσσες λένε ότι εκεί -στο κολυμβητήριο της Έδεσσας- γνώρισα και τον "κολλητό από το κολυμβητήριο". Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε καν πότε και πως γνωριστήκαμε με τον "κολλητό από το κολυμβητήριο", δεν θυμόμαστε καν πόσο χρονών ήμασταν. Μικρή σημασία έχει επίσης αν ήταν "ο κολλητός από το κολυμβητήριο", αν έγινε πριν ή μετά το κολυμβητήριο κολλητός κλπ. Σημασία έχει ότι με αντέχει (με δυσκολία) και τον αντέχω τόσα χρόνια, ολόκληρα γαϊδούρια πια.

Εύχομαι πραγματικά να βρείτε, στο κολυμβητήριο ή εκτός αυτού, Μάρκους, Τάσους, Μαρίες. Είναι το πιο ακριβό πράγμα, αληθινά ανεκτίμητο. Κι ας μένουν στην άλλη άκρη της χώρας ή στην άλλη άκρη της γης.

5 σχόλια:

  1. καλή αρχή (εμείς ακόμα περιμένουμε να αγοράσουν πετρέλαιο για να ζεστάνουν το νερό της πισίνας, γκρρρρρρ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ααα, κι ετσι εμαθα ότι είμαστε κοντοχωριανοί, λοιπόν!
    Φιλια στα δελφινάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @mamma:
    ευχαριστούμε, αν και στο μεταξύ η Σοφία απέκτησε ωτίτιδα! Από την επόμενη Κυριακή και βλέπουμε... Τώρα μόνο ο μικρός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Αναστασία:
    Νόμιζα ότι το είχαμε συζητήσει ότι είμαστε "γείτονες". 14 από τα πρώτα 18 χρόνια μου τα πέρασα στην Έδεσσα, από όπου κατάγομαι. Πολύ παιχνίδι, πολλές αλάνες. Μετά πέρασα στο Πανεπιστήμιο και έριξα μαύρη πέτρα... Ευτυχώς είναι η οικογένειά μου εκεί και πηγαίνω πότε-πότε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πω, πω, Βασίλη μπορεί, αλλα ενα μυαλό είναι αυτό, δεν το θυμόμουν, συγγνώμη! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή