Θα πάρω βρεμένη σανίδα...

Και πάνω που λες ότι συνήλθες από το σοκ των τελευταίων ημερών του 2010, τσουουουπ! Να σου το "δώρο" και μάλιστα την ημέρα της γιορτής σου.

Αλλά, μικρά μου, ας τα πάρουμε από την αρχή, ή τουλάχιστον από κει και για όσα και ότι γνωρίζω εγώ για την προγιαγιά σας.

Το αφηγηματικά ορθό μάλλον θα ήταν να ξεκινήσω λέγοντάς σας, παιδιά μου, ότι ήρθε ως έμβρυο μαζί με τους γονείς της στην μητέρα Ελλάδα από την θάλασσα του Μαρμαρά και γεννήθηκε στο λιμάνι που τους "ξεφόρτωσαν" το 1922, μετά την Καταστροφή (μέχρι να διαβάσετε αυτά μου τα γράμματα, σίγουρα θα σας έχω μιλήσει πολλές φορές για το θέμα αυτό...). Η ταυτότητά της λέει ότι είναι γεννηθείσα στην Αθήνα, φυσικά δεν λέει Λαύριο. Ούτε αναφέρει σε ποια μέρη πήγαν μετά το Λαύριο και που κατέληξαν...

Αυτό όμως που ξέρω εγώ είναι ότι είναι η γιαγιάκα μου, όπως σου λέω Σοφουλίτσα μου, όταν της "στραβομουτσουνιάζεις".

Αυτή με κράτησε και με πρόσεχε όταν η δική σας γιαγιάκα -σαράντα ημερών λεχώνα τότε- έπρεπε να φύγει στα Δολιανά Ιωαννίνων για τον πρώτο διορισμό της, αφού πρώτα (προφανώς) πλάνταξε στο κλάμα.

Με αυτήν και τον προπάππου σας έμεινα στην Θεσσαλονίκη και έκανα το πρώτο μου ταξίδι με αεροπλάνο για να δω την μαμά μου μετά από μήνες. Στο ταξίδι αυτό μου έχει εκμυστηρευτεί ότι έτρεμε μη συμβεί τίποτα, γιατί είχε κι εμένα αγκαλιά...

Αυτή με κρατούσε όταν η γιαγιά σας δούλευε. Και για να περνάει εποικοδομητικά η ώρα, μου υπαγόρευε κείμενα για να μάθω ορθογραφία!! Με τις ώρες στο μπαλκόνι, σαν σήμερα το θυμάμαι. Αυτή διάβαζε, εγώ έγραφα. Την τύφλα μου εγώ από ορθογραφία, αλλά αυτή τουλάχιστον προσπάθησε.

Ήταν αυστηρή γιαγιά, το θυμάμαι. Θυμάμαι ότι με την θεία και (κυρίως) με τον θείο σας χαιρόμασταν όταν θα μας "πρόσεχε" η άλλη μας γιαγιά, η Δέσποινα: εκείνη ήταν πιο μαλακός άνθρωπος, την "βολεύαμε".

Αυτή όμως μου έλεγε όταν έκανα αταξίες "Θα πάρω βρεμμένη σανίδα..."! (Μη φανταστείτε παιδιά μου, σπάααααανια, πολύ σπάααανια έκανα αταξίες!!!).

Δεν θυμάμαι να είχε πάρει ποτέ, αν και μάλλον τις είχα φάει μία ή δύο φορές (ναι, τότε "τις τρώγαμε" κιόλας πουλάκια μου!!!), αλλά όχι με "βρεμένη" σανίδα.

Αυτή έλεγε -και θυμάμαι ακόμη και σήμερα- το "πανταλόνι" και το "περούνι", αυτήν είδαμε με τον θείο να σηκώνεται όρθια από την πολυθρόνα της και να χτυπάει παλαμάκια μέσα στο σπίτι για το "Θα σπάσω κούπες", γιατί συγκινήθηκε και βούρκωσε που το τραγουδούσε πολύ ωραία η μαμά της!!!

Αυτή μας έφτιαχνε μάλλινα τερλίκια και έβαζε πάτους από παλιά τζην "πανταλόνια" για να μην γλυστράμε!

Θυμάμαι ότι όταν ντύθηκα για να πάω στην εκκλησία να βρω την μαμάκα σας (υπερπαραγωγή γαμπρός ο μπαμπάς, σε πέντε λεπτά ντύθηκε!), είπε το αμίμητο: "τί, μ' αυτά τα παπούτσια θα πας;"! Της ήρθαν λίγο σπορ βλέπετε...

Θυμάμαι ότι έφερε για το καινούργιο σπίτι του μπαμπά και της μαμάς όλα τα "σεμεδάκια" που έφτιαχνε τόσα χρόνια (η πρεσβυωπία, πρεσβυωπία και το τσιγγελάκι, τσιγγελάκι!) και έβαλε κι ένα (μόνη της φυσικά χωρίς να ρωτήσει κανέναν!) πάνω στην σαραντάρα LCD τηλεόραση στο σαλόνι (κάπου υπάρχει και φωτογραφία, αλλά δεν την βρίσκω)!!

- Βρε γιαγιά, κρύβει το επάνω μέρος της οθόνης!

- Είναι μεγάλη, πάλι βλέπεις... 

Και ναι, θυμάμαι και ότι τα τελευταία χρόνια κάνει όόόό,τι θέλει και εκνευρίζει τους πάντες, κυρίως την υπομονετικότατη κατά τα άλλα κόρη της και γιαγιά σας.
Τρώει στα κρυφά όόό,τι βρει, "κατόρθωσε" να ανεβάσει στα ύψη το σάκχαρό της.

Ίσως είναι αστείο να βλέπεις μεμονωμένα περιστατικά, αλλά σίγουρα είναι κουραστικό να έχεις την ευθύνη της καθημερινά.

Εγώ πάντως δύσκολα της θυμώνω, το ομολογώ. Βέβαια, με έχει εκνευρίσει κι εμένα πολλές φορές με τα καμώματά της, δεν είναι "εύκολος" άνθρωπος, το ομολογώ επίσης.

Είπαμε, όμως, είναι η γιαγιάκα μου. Κι ας είμαι ολόκληρο γαϊδούρι.

Προχθές όμως, μετά το μεσημεριανό ύπνο της, την βρήκαμε πεσμένη στο δωμάτιό της, στο πάτωμα. Ούτε που ακούσαμε τίποτα.

Και αύριο κάνει επέμβαση για να "φτιάξει" το κάταγμα...

Και δεν θα σας το κρύψω μικρά μου, φοβάμαι λίγο. Κι ας είναι 88 κι ας έζησε ήδη πολλά και έντονα.

Το καλύτερο όμως είναι ότι αυτή η γυναίκα έχει γεννήσει, εν έτει 1950, τρίδυμα, τα οποία έζησαν και τα τρία!!! Βεβαια, τότε ήταν 28 ετών...