Δεν θα γίνετε μάνες;

Έτσι μας έλεγε, σε μένα και τον θείο σας, η γιαγιά σας, όταν είμασταν μικρά.

Και μετά προσέθετε αμέσως: Εμ, δεν θα γίνετε!!!

Ένα δίκιο το είχε: μάνα δεν έγινα ποτέ, κατά 99,99% δε, δεν το βλέπω να αλλάζει κάτι...

Είχε και ένα άδικο όμως η γιαγιά σας: δεν χρειάζεται να γίνεις μάνα, αρκεί να γίνεις και πατέρας.

Η ίδια άλλωστε (και ο Καρπουζοκέφαλος) θα έπρεπε να το γνωρίζουν καλύτερα από όλους: μεγάλωσαν τα τρία παιδιά τους ως παιδιά, όχι ως αγόρια, που τους επιτρέπονταν άλλα πράγματα και είχαν άλλα δικαιώματα και κορίτσι που δεν του επιτρέπονταν.

Τώρα θα μου πείτε πώς μου καρφώθηκαν όλα αυτά στο καρπουζοκέφαλό μου;

Είναι που είμαι άρρωστος από προχθές και χθες σας έστειλα μαζί με την μαμάκα σας στην γιαγιά την Γιωργία.

Και μου λείπετε πάρα πολύ, ειδικά σήμερα, γιατί χθες έβραζα στα 39άρια (πυρετό) και πονούσε όλο μου το σώμα, οπότε, είτε είσασταν στο σπίτι, είτε όχι, ελάχιστα θα το καταλάβαινα. Και η αλήθεια είναι ότι πιο πολύ μου λείπει η μαμάκα σας, χωρίς την οποία δεν το αντέχω.

Παρόλα αυτά, η έλλειψη της ζωντάνιας σας εδώ μέσα, του γέλιου σας και η σκέψη ότι είστε αλλού και ότι θα κάνω άλλες δύο μέρες να σας δω, με τρελαίνει!

Κι ας μην γίνω ποτέ μάνα...