Αλλαγή πάνας...

Είχα ξεχαστεί, λατρεία μου.
Μεγαλώνεις τόσο γρήγορα και με συνεπαίρνει τόσο η ανάπτυξη και η ευφυΐα σου, που ξεχνώ καμιά φορά ότι, πολύ λίγο καιρό πριν, ήσουν μωράκι.

Μέχρι που χθες το βράδι, κατόρθωσες και πάλι να με κάνεις να ... αλλάξω πάνα!!!
Σε κρατούσα αγκαλιά και ήθελες να δεις παλιές φωτογραφίες σου.
Ανακάλυψα ότι σε έναν φάκελο, μαζί με τις 500 φωτογραφίες σου από το προηγούμενο κινητό μου είχα περάσει στον υπολογιστή και τα μικρά βιντεάκια που είχα τραβήξει: Πάτησα το πρώτο και έκανα "κακάκια" μου!
Μετά άρχισα να τα βάζω όλα, ένα-ένα (περίπου 30 είχα), μέχρι που βαρέθηκες εσύ...
Αλλά το καλύτερο ήταν ένα βιντεάκι που είχα τραβήξει με την κάμερα της οθόνης:
ήσουν μικρούλι και καθόσουν, ως συνήθως, στα γόνατά μου, μπροστά στον υπολογιστή. Δεν μιλούσες πολύ καλά ακόμη, ήσουν περίπου 16-17 μηνών. Προφανώς πάτησα την εγγραφή για να σου μιλήσω και να αποτυπωθεί και εσύ έλεγες εκείνα τα ελάχιστα, κάτι "μπα" ή "μπαμπά", κάτι "μμμμ" αντί για "ναι"... Τα υπόλοιπα δεν τα θυμάμαι, τα είχα χάσει που σε έβλεπα έτσι, μωράκι και πάλι.
Θυμήθηκα και πάλι πόσο με τρέλαινε η μούρη σου και αυτό το βλέμμα σου... Αυτό το βιντεάκι πρέπει να το δεις μόνη σου, δεν περιγράφεται.

Και δεν έχει περάσει ούτε 1,5 έτος από τότε. Φαντάσου πώς θα κάνω όταν είσαι 20 και θα τα βλέπω... Μετά αναρωτιόμαστε γιατί κλαίνε οι γονείς όταν παντρεύονται τα παιδιά τους ή όταν κάνουν παιδί. Στο τσαφ θα το γλυτώσω το καρδιακό!



Υ.Γ.: Η μαμάκα σου είπε ότι το βλέμμα μου όταν έβλεπα το πρώτο βιντεάκι ήταν πράγματι χαμένο. Και πίστεψέ με, η μαμάκα σου με ξέρει πολύ καλά!