Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Τα γενεθλιοβαφτίσια μας


Ξέρω ότι έχω να γράψω αιώνες, αν και εσείς -αν ποτέ διαβάσετε αυτά τα γραμματάκια μου- δεν θα καταλάβετε την διαφορά, αλλά η αλήθεια είναι ότι έφαγα τρελό τρέξιμο όλη αυτή την περίοδο.
Έπεσε τρελό ξενύχτι και όταν τελείωνα από το γραφείο (και δεν ήταν ήδη πρωί!), δεν είχα και πολλή δύναμη-προτιμούσα να κοιμηθώ μια ωρίτσα μέχρι να ξαναφύγω για την δουλειά...
Όλη αυτή την περίοδο φυσικά έγιναν κοσμοϊστορικά(!) γεγονότα στο σπίτι μας, που άλλαξαν ή θα αλλάξουν τον ρου της ιστορίας, αλλά αυτά θα σας τα διηγηθώ στην πορεία.
Για σήμερα έχω να σας περιγράψω τα τέλεια γενεθλιοβαφτίσια μας. 

Λοιπόν,
το Σαββατοκύριακο αυτό ήταν πολύ γεμάτο διήμερο, κουκλάκια μου.
Μικρούλη μου, το Σάββατο 14 Μαΐου το "θρησκευτικό κατεστημένο" σε ανάγκασε σε βαθιές βουτιές στην κολυμπήθρα, τις οποίες είναι αλήθεια ότι άντεξες με αξιοσημείωτο χαμόγελο. Και το όνομα αυτού: Γιώργος! 
Κι εσύ, Σοφουλίτσα μου, την ίδια μέρα έκλεινες τα τρία σου χρόνια, αμέσως μετά την βάφτιση λοιπόν είχαμε κανονίσει να γιορτάσουμε και τα γενέθλιά σου, εκεί στο προαύλιο της εκκλησίας, από όπου και η φωτογραφία
Εντάξει, αυτός είναι ο τοίχος του προαύλιου της εκκλησίας, παρ' όλα αυτά τα συγκεκριμένα σύνθηματα σε τοίχο εκκλησίας τα βρίσκω πολύ σουρεαλιστική ως εικόνα !


Η αλήθεια είναι ότι ο ναός, πέρα από σουρεαλιστικό τοίχο στο πλαϊνό του τμήμα, ήταν και υπέροχος μέσα-έξω
 
 
 
Οι φώτο από εδώ

Νομίζω πως γενικά ήταν ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο, με πολλά - πάρα πολλά - extra σκηνικά για τους σινεφίλ:

- Γιώργο εσύ δεν έκλαψες, παρά ελάχιστο. Όλοι έλεγαν τί γελαστό μωρό είναι αυτό.
Το καλύτερο ήταν ότι ενώ ψιλο-έκλαιγες, μόλις ο παπάς σου ακούμπησε τα ποδαράκια στο νερό, ηρέμησες, κατάλαβες ότι θα παίξει μπάνιο και χαλάρωσες!
- Φυσικά, το Σοφουλάκι σου έτρεξε να σε προστατέψει: στην αρχή, όσο έκλαιγες, μου έλεγε (στην αγκαλιά μου): εγώ θα τον σκοτώσω (εννοώντας τον παπά, που πίστευε ότι σε έκανε να κλαις!).
- Και στην συνέχεια, η Σοφία μας έπαιξε σε σκηνή για Oscar: την άφησα για να πάω δίπλα στην μαμάκα σας και πήγε και χτύπησε τον παπά, τσατισμένη!!!!! Ευτυχώς ο άνθρωπος ήταν εντυπωσιακά πράος, αληθινός χριστιανός: όχι μόνο χαμογελούσε (αν ήταν κανένας τύπος "Άνθιμος", θα σου έλεγα εγώ!), αλλά δικαιολόγησε την Σοφουλίτσα στην μαμά της: "Δεν πειράζει, το έκανε γιατί κλαίει το αδερφάκι της"!!! Κάτι τέτοιες συγκινητικές εξαιρέσεις βλέπω και θα με κάνετε Χριστιανό (μπαααα)... Και όχι, αν και πολλοί αναρωτήθηκαν, δεν της το είπα εγώ να πάει να χτυπήσει τον παπά, εγώ είμαι κατά της βίας!

Ο μπαμπάς σας φυσικά κολυμπούσε στην χαρά. Είχαν έρθει όλοι οι φίλοι του (πλην του Γιάννη) και αυτό από μόνο του είναι συνήθως υπέρ-αρκετό, δύο απο τους καλύτερους φίλους του ήταν οι νονοί του μικρού του, η Σοφουλίτσα του έλαμπε από χαρά και η μαμάκα απλώς έλαμπε!
Έξω από την εκκλησία, στον προαύλιο χώρο, είχαμε στρώσει τσίπουρα για τους μεγάλους και παγωτά και γλυκά για τα μικρά, ενώ με την μαμάκα σου σου είχαμε και μία έκπληξη: είχαμε παραγγείλει δύο νεράϊδες (που λατρεύεις) για να κάνουν face painting στα παιδάκια-καλεσμένους σου, αν και μερικοί μεγάλοι δεν κρατήθηκαν και ενέδωσαν κι αυτοί...
Γιώργο εσύ μετά την βάφτιση και σε όλη τη διάρκεια του πάρτυ κοιμόσουν στο καροτσάκι σου, καθώς οι χριστιανοί σε εξωθένωσαν!!!
Τέλεια ήταν μωράκια μου, πραγματικά άξιζε.

Το βράδι, κατά τις 22:30', λίγο πριν την ώρα που γεννήθηκες, με έπιασα να σκέφτομαι και πάλι εκείνη τη μέρα, το άγχος μου όταν με έβγαλαν έξω για να μπει η μαμάκα στο χειρουργείο, την χειρότερη ώρα της ζωής μου μέχρι να βγουν να μου πουν το "όλα καλά" και την πιο έντονη στιγμή της ζωής μου: όταν, -μετά από όλα αυτά, μου φέρανε το μωράκι μας να το δω... 

Αχ, Σοφουλίτσα μου, τρία χρόνια μετά και ακόμη κρέμομαι από το χαμογελάκι σου...

6 σχόλια:

  1. Να είνα καλά τα παιδάκια σου (δεν ξέρω τι ευχές λένε στις βαφτίσεις), να τα χαίρεστε και πάντα να έχετε χαρές και γιορτές.

    (οποτε γράφεις για τα παιδάκια σου συγκινούμαι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. mamma:
    σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές.
    Ούτε κι εγώ ξέρω τί εύχονται - κάτι για καλοφώτιστο ακούω, αλλάέίμαι σίγουρος ότι δεν εξαρτάται από την βάφτιση...
    Ελπίζω να μην έχω γίνει "Μάρθα Βούρτση", με τρόμαξες λίγο με το τελευταίο :)

    Άσχετο:
    Ήθελα να σου τα πω κατ' ιδίαν και όχι στο "σπίτι" σου, για να μην συνεχίζω το θέμα με τους/τον κομλεξικούς/-ό/ή (ή ότι και όσοι τέλως πάντων είναι):
    Τί κακός χαμός ήταν αυτός τις προάλλες; Τί χολή ήταν αυτή που έβγαλαν/έβγαλε; Τί παίρνει; Θα μας βάλουν και μετρητή στην χαρά και το καμάρι δηλαδή;
    Αν δεν θέλουν, να βλέπουν Χατζηνικολάου (που πλέον κόπηκε), για να είναι "politically correct" (μη χέσω)!
    Βρε ουστ, καλά (και λίγα) τους τα είπες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Για το τελευταίο μην ανησυχείς, Μάρθα Βούρτση έχω γίνει εγώ, συγκινούμαι και με τις διαφημίσεις που λέει ο λόγος :)

    Σε άλλες εποχές δεν θα έλεγα τόσα, θα έσβηνα τα σχόλια και τέλος, όμως είμαι πολύ πιεσμένη ψυχολογικά και συναισθηματικά και είπα να μην το καταπιέσω. Άλλωστε μπορώ να ξαναγίνω κιούρια μετά λίγα ποστ :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Nα ζήσουν τα παιδάκια σας.
    Να τα καμαρώνετε γερά και χαρούμενα.
    Πολλές στιγμές τους θα μας μείνουν αξέχαστες, αλλά μερικές είναι βαθιά χαραγμένες.
    Πρώτη η γέννηση, βάφτιση, γενέθλια, πρωτάκι στο σχολείο και τόσα άλλα.

    Τι σκέφτηκα τώρα; Φαντάσου σε τρία χρόνια τη Σοφούλα να κάνει εξάσκηση στο διάβασμα εδώ μέσα, χαχα. Ο καιρός περνάει πολύ γρήγορα.....

    Φιλιά θαλασσένια στα μικρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να τα χαίρεστε και να τα καμαρώνετε και να περνάτε πάντα καλά! (Τσίπουρα και παγωτά, νεράιδες και facepainting, την έχετε τη συνταγή!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Thalassenia:
    ευχαριστούμε για τις ευχές.
    Πραγματικά είναι αστεία η σκέψη για διάβασμα του blog, αν και στο μυαλό μου το έχω σαν ενδεχόμενο ανακάλυψής του κατά την εφηβεία. Θα δείξει.

    sstamoul:
    ευχαριστούμε πολύ.
    Ήταν πράγματι πολύ ωραία, το ευχαριστηθήκαμε πολύ, η μικρή δε ιδιαίτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή