Πάντα οι γονείς φταίνε

Δεν μπόρεσα να σου γράψω τίποτα από την Δευτέρα και μετά, λατρεία μου.

Η αλήθεια είναι ότι την Τρίτη το βράδι είχαμε ένα επεισόδιο, από αυτά που ο μπαμπάκας ονομάζει "Εξορκιστής".

Βλέπεις, εκτός από το 50% που διαθέτεις από την μαμάκα, έχεις κατορθώσει να συγκεντρώσεις και τα "καλύτερα" γονίδια του μπαμπάκα: ένα από αυτά (το χαρακτηριστικότερο!), τα ..."κληρονομικά" νεύρα του.

Μπορεί με την μαμάκα να το περιγράφουμε (στους φίλους και όχι σε σένα φυσικά) με χιούμορ και μονολεκτικά να αναφερόμαστε στις σκηνές αυτές ονομάζοντάς τες "Εξορκιστή" (θα την δούμε μαζί κάποια στιγμή στο μέλλον αυτήν την ταινία και μάλλον θα γελάμε όταν η "δαιμονισμένη" θα γυρίζει το κεφάλι της όταν μπαίνει στο δωμάτιο ο εξορκιστής!), αλλά η αλήθεια είναι ότι μόνο το κεφάλι σου δεν στριφογυρίζεις όταν νευριάζεις, μωράκι μου!!!

Είναι αλήθεια βέβαια ότι, μετά από ώρες διαβάσματος (μιλάμε για πολλά βιβλία!), έχουμε κάνει σοβαρότατες προόδους και κυρίως έχουμε κατορθώσει να προσαρμόσουμε την "τακτική" μας απέναντί σου (με εντυπωσιακά αποτελέσματα από πλευράς σου), παρόλα αυτά όμως, ο μπαμπάκας προχθές το χειρίστηκε παντελώς λάθος. Μάλλον το 50% σου (αυτό του μπαμπάκα...) συνάντησε το 100% μου, το οποίο έχω κατορθώσει εδώ και έτη να καταχωνιάσω... Ή μάλλον, έτσι πίστευα!

Δεν είναι δυνατόν όμως να πεισμώνεις με ένα παιδάκι που πεισμώνει, εκτός αν είστε συνομήλικοι!! Που -και στην περίπτωση πεισμώνεις εσύ με ένα παιδάκι που είστε συνομήλικοι- θα ονειρευόμουν η εξέλιξη των ειδών να με ξάφνιαζε θετικά και εσύ κουκλίτσα μου να αντιδρούσες χωρίς εμπλοκή από το 50% μου.

Το δεδομένο λοιπόν είναι ένα (στο οποίο, παρά το γεγονός ότι είμαι "μικρός" μπαμπάς -μόνο σε διάρκεια, δυστυχώς- έχω καταλήξει ότι ισχύει σχεδόν σε κάθε περίπτωση): σε κάθε "διένεξη" με εσάς (τα φώτα της ζωής μας), την ευθύνη την έχουμε εμείς, οι γονείς.

Είτε κάναμε κάτι λάθος, είτε δεν προλάβαμε να κάνουμε το σωστό πριν δημιουργηθεί το πρόβλημα... Είναι όμως δεδομένο, πάντα εμείς φταίμε, ό,τι και να σας λέμε, εμείς ή άλλοι, οι γνωστοί (τηλεοπτικοί ή μη) κατήγοροι των νέων, της "καντάντιας" τους κλπ...

Την Τρίτη το βράδι λοιπόν κουκλίτσα μου, ο μπαμπάκας έκανε ένα ακόμη λάθος, ένα από τα πολλά που θα κάνει μαζί σας, όσο μεγαλώνετε... ΣΥΓΓΝΩΜΗ.

Μαθαίνει όμως και ο μπαμπάκας.

Βλέπεις, όταν πηγαίναμε η μαμάκα και εγώ στο σχολείο, δεν είχαμε μάθημα για το πώς θα γίνεις καλός γονιός. ΕΥΤΥΧΩΣ όχι, γιατί τότε θα είχαμε καταστρέψει στα σίγουρα την γενιά σου...

Και επίσης, πρέπει να ξέρεις ότι, όσα βιβλία και να διαβάσουμε, πάντοτε μέτριοι μαθητές θα είμαστε, καθώς πάντοτε οι απαιτήσεις του μαθήματος διευρύνονται, μεταβάλλονται, εμπλουτίζεται το πεδίο γνώσης και πάει λέγοντας...

Πριν κλείσω, έχω να σου και δύο ακόμη πραγματάκια:

Πρώτον, ότι ελπίζω να μην πέσει αυτό το γράμμα στα χέρια του (ή του αδερφούλη σου) κατά την διάρκεςια της εφηβείας σας... Την βάψαμε!

Δεύτερον, ότι μετά τον καβγά μας έκανα δύο ώρες για να κοιμηθώ από τις τύψεις...