Γυρίσαμε (γεμάτοι)!

Ξυπνάς και γίνεται η ζωή απ' την αρχή,

ξυπνάς και γίνομαι παιδί.

Στο μικρό σου χέρι, μια πεταλούδα οι αιώνες.

Οι κύβοι πέφτουν και γελάς που σε κοιτώ,

χρώματα γύρω σου παντού.

Φεγγοβολάς κι ανθίζεις,

άξιζε να ζήσω να σε δω...

(Αλκίνοος Ιωαννίδης, τραγούδι "Παιδί", δίσκος "Νεροποντή").

Είχα διαβάσει με την μαμάκα σου ένα άρθρο σε ένα περιοδικό, όταν ακόμη ήσουν λίγων μηνών ή σχεδόν ενός έτους - δεν θυμάμαι καλά, αλλά δεν έχει σημασία.

Στο άρθρο εκείνο, μία νεαρή μητέρα ανέφερε ότι με τον πατέρα του παιδιού τους συνήθιζαν να ξενυχτούν (παλιά και η μαμάκα μας μπορούσε...) και να πίνουν (τώρα μάλιστα!) στις διακοπές τους, χωρίς να υπολογίζουν ούτε που θα μείνουν, ούτε τί θα πάρουν μαζί τους, παρά λίγα μόνο ρούχα και φυσικά το μαγιό τους. Με την γέννηση του παιδιού τους -συνέχιζε το άρθρο- οι διακοπές τους ισοδυναμούσαν με μικρή "Μικρασιατική καταστροφή", όπως χαρακτηριστικά την αποκαλούσε η αρθρογράφος.

Κανονικός ξεριζωμός, από βραστήρες μέχρι παρκοκρέβατο και από κουκλάκια μέχρι σακούλες με πάνες, αλλά κι άλλα, κι άλλα... Κατέληγε όμως στο άρθρο η μαμά-συντάκτρια ότι όλα αυτά δεν είχαν καμία απολύτως σημασία και η όποια κούραση διαγράφηκε άμεσα όταν είδε την φατσούλα του μικρού τους, μόλις ήρθε σε επαφή με το νερό!

Θυμάμαι ότι χαμογελούσα την ώρα που διάβαζα τις τελευταίες γραμμές του άρθρου, αλλά και πολύ μετά.

Όσον αφορά σε μας, από την πρώτη στιγμή, από το μαιευτήριο ακόμη, από τις πρώτες ώρες της ζωής σου, κατάλαβα σχεδόν ως αυτονόητο-δεδομένο (χωρίς καν να διανοηθώ να βαριαναστενάξω!!) ότι ο νέος ρόλος μου περιελάμβανε και το κουβάλημα ως συστατικό στοιχείο του!

Ως νέος μπαμπάς κουβαλάς από γλάστρες μέχρι σακούλες ... με παιδικά ρουχαλάκια (στην καλύτερη περίπτωση!) ή με ογκώδη παιχνίδια (στην χειρότερη)! Πάντως το χειρότερό μου ήταν οι γλάστρες.

Το κουβάλημα οδηγείται στο αποκορύφωμά του την περίοδο του καλοκαιριού και ειδικά των καλοκαιρινών διακοπών. Τότε είναι που η ζέστη (την οποία ο μπαμπάκας απεχθάνεται όπως οι γάτες το νερό...) συμμαχεί με το σύνολο των απαραίτητων, εντός ή εκτός εισαγωγικών, που πρέπει να κουβαλήσει ο μπαμπάκας (κυρίως ή κατά το μεγαλύτερο μέρος τους), πολύ δε μάλλον τώρα, που η μαμάκα μεταφέρει στην κοιλίτσα της και τον "μπεμπούλη", όπως λες τον αδερφούλη σου.

Εμείς μάλιστα κάνουμε χειρότερα από την αρθρογράφο: μεταφέρουμε ακόμη και στρωματάκι ειδικά κατασκευασμένο για το παρκοκρέβατό σου!!! Να 'ναι καλά το νέο τεράστιο "αυτοκινητάκι" μας, που αγοράσαμε ειδικά λόγω του ερχομού σου...

Βέβαια, εμείς δεν μπορέσαμε να διακρίνουμε στο προσωπάκι σου την έκφραση χαράς σου όταν πρωτομπήκες στην θάλασσα, γιατί οι τρελοί οι γονείς σου σε έβαλαν στην θάλασσα μόλις είχες κλείσει τους τρεις μήνες της ζωής σου (όταν λέω ότι καμιά φορά θα μας κυνηγάει ο Εισαγγελέας...)!!! Μάλλον το σοκ σου ήταν μεγάλο εκείνη την πρώτη ημέρα, αν και στην συνέχεια (σιγά να μην πτοούμασταν - 10 συνεχόμενες ημέρες "κολυμπούσες" στην αγκαλιά μας) συνήθισες ακόμη και τις βουτιές που κάναμε αγκαλίτσα!!!

Όμως κουκλίτσα μου, στις τρεις του Αυγούστου πήρα για πολλοστή φορά την υπέροχη "επιβράβευση" του να είσαι γονιός - μία από αυτές τις υπέροχες στιγμές που μας προσφέρετε σχεδόν καθημερινά:

Σου είχαμε αγοράσει φέτος για τις διακοπές μας ένα καινούργιο σωσίβιο-γιλέκο, από αυτά που σας βοηθάνε να επιπλέετε. Στην αρχή δεν ήθελες να το φορέσεις, όταν όμως τελικά (και μετά από διαπραγματεύσεις-αυτές σε ποια ηλικία παύουν να είναι αναγκαίες;;;;) μπήκαμε στην θάλασσα και σε άφησα σιγά-σιγά ελεύθερη, χωρίς να σε κρατάω καθόλου, άρχισες κυριολεκτικά να ουρλιάζεις από έκσταση!!!

Ούρλιαζες και γελούσες σαν να έκανες ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο...

Και ήταν ΥΠΕΡΟΧΗ η αίσθηση του να είμαι δίπλα σου και να το βιώνω αυτό.

Να ζήσεις λουλούδι μου, να μας προσφέρεις κι άλλες τέτοιες "πρωτογενείς" συγκινήσεις...

Φιλάκια.

Υ.Γ.: Ήταν τόση η χαρά μου εκείνη την ημέρα, που το γραμματάκι μου αυτό σου το έγραψα την ημέρα εκείνη (αργά το βράδυ δηλαδή και αφού είχατε κοιμηθεί με την μανούλα σου) στο κινητό μου, για να αποτυπώσω όσον το δυνατόν περισσότερο αυθεντικά και άμεσα τις σκέψεις μου. Σήμερα, μετά την επιστροφή μας από την "θάλασσα", απλώς το δημοσιεύω.