Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Αχ αυτή η μυρωδιά...

Από όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις η πιο έντονα αναπτυγμένη σε μένα είναι η όσφρηση.
Για την όραση ούτε λόγος, 6,5 βαθμοί μυωπίας. Για ακοή, κληρονομικό χάρισμα η ψιλό-κουφαμάρα (στην διαπασών η μουσική για να την χαρώ). Αφή μέτρια, με την γεύση αρκετά καλά.

Έτσι, πάντοτε παραπονιόμουν ότι η μεγαλύτερη κατάρα στην σύγχρονη Ελλάδα είναι να έχεις έντονη όσφρηση: πολλοί συμπολίτες μας δεν αγαπούν το μπάνιο ή τα αποσμητικά, ενώ αγαπούν τον συγχρωτισμό με άλλους (πολλούς κατά προτίμηση) ανθρώπους στον ίδιο (κλειστό κατά προτίμηση) χώρο!

Η αγαλλίαση όμως που σου χαρίζει η μοναδική μυρωδιά ενός νεογέννητου, την οποία, όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν είναι δυνατόν να την αλλάξω με καμία, σε αποζημιώνει για κάθε δυσοσμία που έχεις υποστεί μέχρι εκείνο το σημείο.
Ξαφνικά η έντονη όσφρηση γίνεται το τεράστιο δώρο!
Και αν το ευωδιαστό "γατάκι" που "νιαουρίζει" στην αγκαλιά σου είναι και δικό σου....
Καλή μας αρχή.

Υ.Γ.: Για κάποιους άλλους σήμερα ήταν η πρώτη ημέρα στο σχολείο. Για εμάς, η πρώτη ημέρα στο σπίτι. Για ... αγιασμό, ούτε λόγος φυσικά!

2 σχόλια:

  1. Τι όμορφα!!!!
    Να σας ζήσει ο παίδαρος και καλή αρχή στα όμορφα βάσανα.

    Φιλί θαλασσένιο στο πατουσάκι του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Thalassenia:
    Καλώς ήρθες κι από 'δω (σε έχω "πετύχει" σε πολλές άλλες γειτονιές που συχνάζω).
    Χίλια ευχαριστώ για τα ζεστά σου λόγια.
    Ο μικρός έριξε γλυκό χαμόγελο με το θαλασσένιο φιλάκι στο πατουσάκι του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή